Tante Riet, nogmaals!

Er werd deze week een boek geboren. Ik kan me vergissen, maar ik denk dat ik dat niet snel zal vergeten. Maar dat was niet de enige mijlpaal van deze septembermaand! Even dierbaar en memorabel is het hernieuwde voorvoegsel 'Tante' aan mijn naam: mijn zus kreeg een prachtzoontje, zijn naam is Ben.

In de familie ben ik van veel nieuw leven vaste verzorger van de huisstijl. Een rol waar ik me prima in voel en die ik nog steeds een hele eer vind. Voor kleine Ben werd het 'Allemaal appels, voor een zoon met pit'. 

Het plezante van die voorkennis wat kaartje en suiker betreft, is dat je een cadeautje op maat kunt voorzien. Toen Missy N. haar kruippakje 'Sam' met de wereld deelde wist ik meteen: dat is wat de nieuwe zussenzoon zal krijgen. Ik durfde zelf wel eens boetseren met een van mijn baby's om haar in een mooi maar toch-zo-onpraktisch kledingstuk te wringen. Voor mijn eerder praktisch ingestelde zus is de leuze: een boreling mag je zo min mogelijk plooien: pakjes moeten open kunnen in alle richtingen. Een Sam in een plezant stofke dus: mooi én handig. Goed gezien van Missy N.

Het is een zalig patroontje. Het enige wat ik veranderde is de sluiting aan de beentjes. Het patroon voorziet 'open tot onderaan', maar door een fout geplaatste drukknop had ik niet meer genoeg zoom. Dus ik sloot de beentjes met boordstof. Ook omdat ik dat soort pakjes ten tijde van Liv-en-Zanne-minimens best praktisch vond: je vangt eerst zo'n spartelende voet in dat randje boordstof, en daarna vind je makkelijk welke drukknopen bij elkaar passen. En verklein je de kans op 'opnieuw beginnen, wegens fout geknoopt'.

Voor de drukknopen wilde ik rode Kam Snaps gebruiken, want na mijn fiasco van vorige keer leerde zij me dat het met maat 16 wel eens fout gaat, maar dat maat 20 prima werkt. En gelijk heeft ze. Maar toen die nieuwe snaps arriveerde vond ik die veel te groot voor een hele rij knoppen op een babypakje maatje 50. Ik had wel mini-drukknopjes van Prym, maar dat metaal vloekte dan weer een beetje bij de appels. Dus ging ik voor 'blinde drukknoppen': ik bevestigde ze in het voorpand enkel door het beleg, met een laagje flockfolie ter versteviging.

Voor grote broer Stan tikte ik een trui op de kop met een grote appel. Vier jaar tussen twee broers, dat geeft heel veel ruimte voor dikke knuffels:

Mijn zus liet me weten: de nieuwe kleine oogappel vindt het allemaal prima!

tricot: De Stoffenkamer

boordstof: Pauli