We are the robots

Robostan manoeuvreert door het correct bedienen van de afstandsbediening. De grote antenne op zijn hoofd dient voor optimale ontvangst. En zorgde er tegelijk voor dat we de plannen niet moesten omgooien, toen plots bleek dat het carnavalthema op school dit jaar 'fluo' is.

Mochten de batterijen het op een bepaald moment begeven, dan kunt u Robostan nog steeds manueel bedienen. Gewoon een paar keer draaien aan de sleutel op zijn rug, in de richting van de pijl, en hij is weer klaar voor actie.

Die sleutel is verwijderbaar. Omdat dat 'in het echt' ook zo is. Maar eigenlijk: voor het praktische aspect in de kleuterklas. En ook omdat Robostans outfit zo is gemaakt dat het, na de festiviteiten, nog als joggingpak mee naar de turnles kan. Toen ik dit jaar ontdekte dat de sneeuwmanoutfit al naar de tweedehandsmarkt mocht wegens te klein, smeedde ik namelijk plannen voor duurzamer carnavaloutfits. 'Dubbel gebruik', zoals hier, is daar een voorbeeld van.

De rode pijlen geven aan welke van Robostans gewrichten af en toe een likje olie nodig hebben.

Ik besefte tijdens het fotograferen dat ik verantwoordelijk ben voor de behuizing, maar dat de printplaat aan de binnenkant van Robostan niet van mijn persoonlijke makelij is. Hij was dolenthousiast en dankbaar, maar gevoelig minder regisseerbaar voor de lens in vergelijking met mijn eigen kroost.

Met een paar draaien aan de schroef wandelde hij spontaan houterig door de kamer en produceerde een mechanisch 'krrrrrr' tussen elke drie woorden. ♥ Robostan en zijn onuitputtelijke bron van inlevingsvermogen, dat dan weer wel! Het verkleedpak dat de nieuwjaarscent vergezelt, het wordt een jaarlijkse traditie. 

Wist u trouwens dat Robotliefhebbers het niet zo begrepen hebben op draagcomfort als er een verkleedfeest in het verschiet is? Google maar eens 'robot' en 'costume'. Zeer ingenieuze pakjes allemaal, maar die sukkeltjes worden stuk voor stuk de hele dag in karton verpakt. Ik ging voor een zachter variant en vond daarvoor een dik, glanzend grijs stofje in mijn kringloopvoorraad. Geen idee of robots kunnen vloeken, ik alvast wel bij het stikken van dit spul. Maar het resultaat ziet er vierkant en metaalachtig genoeg uit om karton en aluminiumfolie achterwege te kunnen laten. En er kan nog een muts onder voor een eventuele stoet!

Zit u al van bij het lezen van de titel van deze post in uw hoofd met deze oorwurm? Ik zing het al sinds de start van het robotproductieproces. Fijn te weten dat er iemand mijn leed deelt!