Gaatjesdag

We vierden een mijlpaaldag deze week. Mijn Livjelief is geen kleuter meer. En ze weet al jaren donders goed wat daarbij hoort: oorbellen! Ze zat nog maar 1 week in de instapklas toen ze me al vroeg wanneer dat mocht, in het spoor van een toen al oorgewijs gepiercet klasgenootje. We prikten een afspraak op oneindig: "Als je naar het eerste leerjaar gaat." Ik vermoed dat ik er toen van overtuigd was dat dat moment de beste gezinnen overkomt, maar niet het mijne. Of zoiets.

Maar kijk. Gaatjesdag brak aan. En het werd ongepland een dag die zijn naam in elke zin van het woord waardig was. Ik maakte een gaatjesjurk voor de gelegenheid. Met de wondermooie satijnen zwanen, een samenwerking tussen Bambiblauw en de Melkbrigade. Ik ben helemaal verkocht. 

Ik maakte er iets erg zomers van. Ik probeerde eens een ander soort van overlap en liet de panden kruisen onder de oksels. De stof leent zich daar pima toe.

Op de rug zit een split met strikje in het rugpand, die een smal strookje rug bloot laat.

Aan de voorkant liet ik de panden samenkomen onder een vals knopenpad.

We gaven het dametje een gevlochten 'balletdot', zoals zij dat noemt. En we plantten haar op de fiets - het korterittenvoornemen ook in juli waar makend - richting station, op weg naar de juwelier.

Luttele uren voor ons vertrek gaf Liv 'gaatjesdag' nog een andere dimensie. Ze wisselde vorig jaar al twee ondertanden. Maar het ivoor dat nu uit haar mond tuimelde, zorgde pas echt voor een lagereschoolkindjesmond.

Ze wilde zilver met blauwe steentjes, Prinses Gaatjes. Omdat de mevrouw van de winkel vond dat dat goed bij haar ogen past. We kuierden naar Barboèk voor lectuur-met-koffie. We kozen haarspeldjes en slippers. En Liv vond alles heerlijk want 'het is mijn kiesdag en ik mag echt alles kiezen.' Gelukkig kennen we haar als een kind met bescheiden dromen.

Het laatste gaatje van de dag, was voor een ander Livje. Ik had anderhalve meter zwanenstof, knipte puzzelgewijs, en haalde uit de overschot - met behulp van bijpassend effen blauw - wonderwel nog een tweede jurkje. Voor deze zotte doos.

 

Kleine Liv is drie en weet hoe dat moet, je eisen stellen. 'Een danskleed' is in haar ogen het uniform van alledag. Ligt er iets anders klaar, dan is dat tegen de regels, en dat zal je geweten hebben. Ik bezorgde het gezin extra ruimte voor rustige ochtenden.

 

De jurk mocht 'danskleed' heten van kleine Liv. En wordt, hopen we, een gevechtsvrij kledingstuk.

Op de rug vond ik eindelijk ruimte voor een 'Pinterestdetail' dat ik al jaren mentaal heb genoteerd. Een jurk-met-een-hartje. Dat hartje verscheen spontaan tussen die zwanenhalzen, ik hoefde alleen maar uit te voeren wat de stof aangaf. Twee blauwe drukknopjes bovenaan maken het helemaal af.

Twee Livjes, twee maatjes, twee dames in jurken met gaatjes: we noemen het een glimlachdag!