Maxirok voor dames

Maxirok, voor kleine en grote dames, schreef ik dus. En ik zou niet durven beweren dat je er ook mee aan de slag kunt voor een rondje selfish sewing, als ik dat niet zelf eerst eens had getest. Ik presenteer u: een maxirok voor mezelf, met 1 split, volgens de verse maxirokhandleiding die ik hier al voor kleine dames demonstreerde.

Ik ben grote fan van het 'snuisterassortiment' van stoffen Pauli in Leuven, maar ik geraak zelf niet altijd ter plekke. Gelukkig kon ik rekenen op mijn stromadammen, die, gewapend met de camera van hun smartphone als directe communicatielijn, gingen voelen en snuffelen in mijn plaats.

Dat resulteerde in deze rok.

Ja, die binnenkant is oranje.

We moeten zelfs stellen: fluo-oranje. De aankoop van de stof moet je je als volgt voorstellen. Aan de ene kant van de lijn een fronsende ik. Op mijn scherm een soort regenboog aan paars, die bij elke halve kantelgraad van de telefoon een andere kleur leek te krijgen. De stof deed me nog het meest denken aan een zeemeermin. En dat gecombineerd met een oranje binnenkant. Euh. What where they thinking?

'They', aan de andere kant van de lijn, waren intussen getransformeerd in twee kirrende kangoeroes. Hoe harder mijn wenkbrauwen zich richting aarde bogen, onder invloed van twijfel en zwaartekracht, hoe meer de dames in de winkel op en neer stuiterden van enthousiasme. Nummer 1 verborg me nooit haar liefde voor maxirokken. Nummer 2 is dan weer bedreven in het stijlvol in beeld brengen van zeemeerminnen. Dus ik fronste wel maar liet hen begaan, voor het dak van Pauli er skippybalgewijs af zou vliegen. Ze huppelden naar de kassa.

En toen kreeg ik de stof in mijn handen. En snapte ik het hele over the moon zijn en de trampoline-imitatie.  Er zullen vast voor- en tegenstanders zijn, maar ik vind de stof wat men bij de Noorderburen als 'onwijs gaaf' zou omschrijven.

De oranje binnenkant schijnt lichtjes door de blauwe (niet paarse) buitenstof heen. Ik doorstikte - de boel was toch al gewaagd, waarom niet - met oranje stikzijde.

Ik gebruikte ook oranje overlockgaren om de bonterigheid compleet te maken. Opperzichtbaar dus, met al dat openflappen van zo'n maxirok, maar de stof vroeg erom.

Ik maakte de versie met 1 split. Het ding zit als een joggingbroek. Maar dan nòg comfortabeler. Het gaat hier om mijn maxirokontgroening, dus dat elegant zitten vraagt misschien nog wat oefening.

Staan kan ik al. En op eerder toevallige wijze bezorgde Omabetty me tijdens het maken van de rok een paar schoenen dat, net als de rokbinnenkant,  het gebruik van reflectiekledij op de fiets overbodig maakt.

En over die fiets gesproken: ik belandde tijdens de 'roktestrit' ook op een bluebike, en toen werd het een beetje te compleet qua matchy matchy oranjeblauw.

Ik leek helemaal fan van een of andere voetbalclub. (Al heb ik geen idee of er eentje bestaat die me met deze kleurencombi meteen tot de harde supporterskern zou toelaten.)

In elk geval: ik fietste van Brussel Noord tot aan de Heizel, met de rok. En hoewel een vriendin me de truc met het muntje tipte, geraakte al de flapperigheid niet in de wielen verstrikt. Ik moet hier en daar nog een balk-figuur-complex de kop indrukken voor ik helemaal voluit durf gaan in de kleerkastaanvulling. Maar voor de geïnvesteerde naaitijd moet ik het alvast niet laten, want we klokten af op 35 minuten.

Met print voor mezelf durf ik voorlopig nog niet aan. Jij wel? Laat me zeker weten mocht jij met de handleiding aan de slag gaan!