Een cowgirl van zeven

 

Zeven jaar Zanne, vandaag. Lieve help, wat ziet ze er groot uit op deze foto's... Nu ja. Met haar 1m32 en schoenmaat 35 bengelt ze ook niet echt onderaan de curves. Maar je zou niet zeggen dat ze een jaar geleden nog maar net kleuter-af was.

Al wat naar groot ruikt, voegt ze met plezier toe aan het parfum van haar leven. Ze telt de dagen af tot ze mijn voeten inhaalt (een 38, dus geef haar nog een jaartje of twee...) omdat ze ervan overtuigd is dat mijn collectie pumps eigendom van de gemeenschap is. Voor haar verjaardag stond al maanden op het lijstje: een topje met blote schouders dat je vooraan kunt knopen zodat je wat blote buik ziet - cowboylaarzen - lange oorbellen. Dat eerste was mijn taak. 

Met die laarzen bedoelde ze niet 'laarzen met cowboytouch', maar échte. Die werden besteld. En kwamen toe in een doos met een prent van rennende paarden en de ronkende naam 'Old West'. Nu ja. Het kind houdt van stylen, ik probeer het sturen achterwege te laten, maar er gingen al veel puntjes van mijn tong. 

De cowgirlfascinatie ontstond toen ze een paar maand geleden een YouTubefilmpje zag. Dat verhaal vind ik dan wel weer mooi: het kind in het filmpje deed een buikspreekact en had haar verlegenheid overwonnen door te praten via de pop. Nu vulde ze hele zalen en stond ze op grote podia. Dat idee sprak Zanne aan en in de act droeg het meisje een roze-met-wit cowboy ensemble. Dan kwam ik er nog goed vanaf, niet?

Door een samenloop van omstandigheden - noem het gewoon 'mijn leven' - kwam ik pas tot naaien aan de vooravond van haar verjaardag. Een blik op de weerapp deed me neigen naar iets als dit. De maakster in kwestie, mevrouw Khadetjes, is mijn compagnon de route, dus ik vroeg even naar tips. Helaas. Na schooltijd kreeg ik afkeurende blikken van de bijna jarige: het was haar niet zozeer om de ruffles te doen, maar echt om de blote schouders. Mijn stofkeuze - uit de Playtime collectie van See you at Six - vond ze gelukkig wel ok. Dan maar zelf patroontekenen.

Uit een digitaal microgesprek met mevrouw Khadetjes over haar topje haalde ik wel wat bruikbare tip. Ik begreep: 'biais aan de armboorden' en 'gebruik je rolzoomvoet'. Dat laatste was even slikken. Van 'gebruik' moest ik namelijk 'ontstof' maken. En eerlijk gezegd ook 'ontmaagd'. Ik kocht het ding ten tijde van de sjaalmaakhype. En hoewel iedereen toen zo laaiend was, smeet ik het na een test in de krochten van mijn lade. Het miste toen te vaak steken en rolde niet mooi en ik moest te veel tornen om het een succes te noemen. Maar kijk. Met de Khadetjesstem als hemelzang (en de moed in mijn schoenen als ik die heel schouderruffle (stofbreedte) handmatig smal zou moeten zomen) verloste ik de naaivoet uit zijn isolement. En vonden we elkaar in een harmonieuze samenwerking.

Ik rolzoomde het schouderstuk en de volledige ondernaad.

De mouwen werkte ik af met biais en de zijnaden met een Engelse naad.

De tippen voor het knoopje aan haar buik hadden wat langer gemogen.

Maar ze zijn wel net knoopbaar.

Tijdens het dragen floept de elastiek vaak naar boven, en ik vind de top zelf zo stukken mooier.

Maar je kunt al aan Zannes gezicht zien wat haar mening is... en ik moest rap zijn voor een foto want de boel moest volgens haar eerst gefatsoeneerd. 

Die hoed, dat is een zomersouvenir. We zochten deze zomer de hele kustlijn af naar een betaalbare zonnehoed met cowboylook en vonden uiteindelijk dit exemplaar. Ik denk dat een echte cowboy eens zou fronsen, maar mevrouw was tevreden.  

Ze ging zo naar school. Met hoed en al. Voor de foto's wilde ze ook een paard, u ziet haar assistente die het correcte gebruik van teugels demonstreert. Basiskennis voor een cowgirl, lijkt me.

De oorbellen kreeg ze van haar/mijn goede vriendin Anneke. Voor podiumacts, en vooral, onweerlegbaar in de categorie 'hangoorbel'. Niet voor alle dagen lijkt me, maar heerlijk voor haar verjaardag.

Ik word wat nostalgisch, als ik deze overload aan foto's bekijk, toch. Ik zie die paarse bol baby nog liggen, zeven jaar geleden. Die bol groeit me binnen minder dan zeven jaar vast voorbij.

Oh. Voor je denk dat ze dan voor haar traktatie ook groot wou doen en voor latte of gin tonic ging... nee hoor. Daarvoor bestelde ze 'een taart met een unicorn'. Want "een cowgirl kan met een paard, dan zal dat met een unicorn toch ook gaan?" ♥