Vogels voor de kat

Mie is de kersverse dochter van een paar inventieve ouders. Haar geboortelijstje bestond uit een online-lijst met dingen die ze wel kan gebruiken, maar die je niet per sé in een bepaalde winkel moet halen. Er staat een omschrijving bij, een richtprijs, en een knop waar je mee kan aangeven dat jij voor één van die dingen wil zorgen. Hoe handig! Mie krijgt wat ze nodig heeft en toch kunnen mams en papa oprecht verrast zijn als bezoekers met een cadeautje komen aandraven.

Tweedehands mocht, stond er. Over zelfgemaakt werd niets gezegd. Maar ik dacht niet dat Mie daar iets op tegen zou hebben. Dus ik klikte op 'speeldeken' en ging aan de slag.

Voor de kleuren baseerde ik me op een fotootje dat als suggestie bij het item 'muursticker' stond. Met de vermelding dat de kinderkamer in deze kleuren was geschilderd. Dus daar kon ik alvast weinig fout mee doen.

"Een deken. Dat is eigenlijk een lap stof. Dat klaren we op een uurtje!" Zo iets moet ik gedacht hebben. In een minder helder moment dan toch...

Als de trapper van mijn naaimachine een gaspedaal was, had ik nu een snelheidsboete aan mijn been. Tegen de klok werken werd het. Er vond zelfs een 'te koesteren' moment plaats: Livs vake stak een handje toe door met toewijding lagen stof bij elkaar te spelden, netjes dwars op de vouwlijn. Maar veel tijd om te koesteren was er niet. Want we werden verwacht om 12u. En het is 14u geworden. Met een onafgewerkt deken, half in inpakpapier.

Dus we namen het mee terug naar huis en intussen is het af. Een reden om nog eens binnen te springen voor een tas koffie, mét een afgewerkt deken.

Thema: vogels voor de kat. Ik wist niet of ze met 'speeldeken' een parklegger bedoelden of een deken voor op de grond. Dus ik maakte een combinatie. In vier gevouwen is het een parklegger,

op de grond is het een heel tapijt,

en het is behoorlijk dik: onderaan zit fleece en binnenin een laag watten.

Zo'n groot oppervlak is eigenlijk een ideaal beginnersproject. Je moet hele 'afstanden' stikken als je zo'n grote tekening wilt maken, dus je hebt veel tijd om te 'richten'. Dus eigenlijk een goed plan voor een eerste naaiproject. Al verspil je natuurlijk veel stof als het fout gaat.

De kat en de grote vogel tekende ik met een fijne zigzag. De kleine groene vogeltjes zijn applicaties, en het ongevulde vogeltje is gewoon 'rechtdoor' gestikt maar dan met veel bochten. (Daar zag ik onlangs een voorbeeld van via een link van Eloleo, al hield ik het iets eenvoudiger.)

En nu: hop Mie, groeien, zodat je snel tussen de vogeltjes mag.