Proefhemd voor een (Surrogaat)zoon09

De grote broer van Kleine Liv viert dit voorjaar zijn lentefeest. Ik het hemd, zij de broek, is de deal met zijn moeder. Ik heb geen zonen, dus ik leen er eentje, om me ook eens aan een Theo te kunnen wagen.

Een lentefeest, dus niet zomaar een 'tussendoorhemdje'. Voor ik de schaar in de echte stof zet, maakte ik een proefhemd. Uit flinterdunne, vloekbevorderende, halfdoorschijnende giraffenstof: de feesteling had inspraak, en zoveel hemdstofjes is mijn meisjeskast niet rijk.

Grote Broer, dat mag je letterlijk nemen: Siebe is zeven-en-een-half maar erfde de baskettersgenen van zijn opa. En past al even niet meer in de grootste Zonen09 maat. Maar een Theo zou en moest het worden. Dus ik haalde, tongpunt tussen de tanden, mijn beste gradeerkunsten boven en maakte de boel een maatje groter. En ik zal dat nog eens mogen doen: ook de sportieve schouders gingen van opa op vader op zoon, dus hier en daar is een lichte aanpassing nog wenselijk.

Maar als proefhemd zal het zeker dienen. Aanvankelijk plande ik geen enkel accent, maar gaandeweg kreeg ik er meer lol in dan een proefstuk doorgaans teweeg brengt, werd het mooier dan ik op voorhand dacht en voegde ik toch een kraaghoekje toe.

Werkelijk: wat een plezier alweer om een niet-bepaald-tussen-de-soep-en-de-patatten project te kunnen naaien met zo'n heldere uitleg. Een kraag met staander lukte me zelden zo netjes.

Op naar het echte feesthemd dus, met wat meer detail: u hoort nog van ons!

Verstelbaar van 1 tot 9

"Riet en bandwerk, ik moet even wennen aan het idee." Zei vriendin Maaike. Want ik stelde haar voor om een verjaardagskroon te maken voor haar 8-tje. En dat net nadat ik er zes bij elkaar had gestikt en er die avond cadeautjesgewijs nog drie op het programma had staan.

Gelijk had ze: ik verbaasde mezelf, deze week, met mijn nood aan repetitiviteit. Maar ze zien er samen zo vrolijk uit, dat ik niet anders kon dan er blij van worden! Dus ik stikte Kaats kroontje, en werkte daarna netjes mijn cadeautjesplanning af.

Misschien een ongewoon cadeautje voor een babyborrel, maar ik voorzag nu al feestversiering voor de komende 1-tot-9 verjaardagen van Lune, Marike en kersvers broertje Niel. Voor elk een herbruikbaar kroontje, uiteraard volgens dezelfde werkwijze.

Ik paste de kronen intussen op een hoofd van 2, van 4, van 6 en van 8. En daar bleek meer verschil op te zitten dan het elastiekje aan het achterhoofd kon opvangen. Drie kroontjes dus, in verstelbare versie, naar een idee van Leuk met Kids. (Altijd leuk, reacties op je blogberichten, en zeker als je met die reacties aan de slag kunt!)

De cijfertjes ("zonder vijf!" zei Liv, want die was even zoek) kan je met drukknopen aan de kroontjes vastmaken.

Wat praktischer is dan speldjes, maar niet zo makkelijk om mooi af te werken: de drukknop zat voor het zigzaggen wel wat in de weg.

Dat metalen rondje op de kroon zelf vind ik niet storend: ook zonder cijfer zijn ze prima bruikbaar als verkleedmateriaal.

 

Vlindertjes voor Marike, vogeltjes voor Lune...

En, om even lekker cliché te doen, auto's voor baby Niel!

Maar voor 't zelfde geld verjaart Niel volgend jaar met vogeltjes en zijn de auto's voor de zussen!

Een snelle verjaardagskroon: tutorial

Er zijn, in die intussen talrijke naaiblogjaren, een aantal tutorials die in mijn hoofd bij 'de klassiekers' gecategoriseerd zitten. Handleidingen die zowat half blogland al gebruikte, of pagina's waar ik zelf heel vaak naar verwijs als ik vragen krijg. De pennenzak van Oon, bijvoorbeeld, of het paspeldekentje van Emma en Mona. Bij de technieken grijp ik vaak terug naar de blinderitsuitleg van Spiegelstiksels, de tricotbijbel van Mamasha en de mouwtechniek van Mme Zsazsa.

Ook Mina Dotter heeft een paar blijvers op haar palmares staan. In haar kussenuitleg leerde ik voor het eerst paspel stikken met een blinde ritsvoet en instant kleerkastvulling krijg je als je haar elastiekrokjetutorial volgt. Maar deze keer belandde ik bij Mina Dotter voor iets anders: de verjaardagskroon. Want als je gaat zoeken naar de blogresultaten van deze feesthandleiding, mag je het woord 'viraal' ook letterlijk nemen.

Ik bestudeerde de handleiding en concludeerde... dat ik er te lui voor was. Ik had namelijk 6 kronen op mijn planning en zag op tegen het vele keren en de bochtjes. Intimi kennen mijn afkeer voor bandwerk. Dus ik gaf een draai aan de handleiding en nam hier en daar een 'binnenweg'.

Het resultaat is vergelijkbaar, maar de weg erheen is er eentje voor de luie naaister. Groot voordeel is vooral dat ik niet meedoe aan 'stof op maat knippen', maar de versteviging als stiklijn gebruik. Dat is een trucje dat ik wel vaker toepas voor snelle projecten waarbij de maatvastheid niet zo belangrijk is. Klinkt nu misschien nog vrij vaag, maar de tutorial maakt veel duidelijk. Ik laat in deze werkwijze ook de volledige ondernaad open, om heel snel te kunnen keren.

Ik vertelde al eens over de klasverjaardagsfeestjes: in de klassen van Liv en Zanne doen we geen individuele verjaardagsfeestjes in kleine groep, maar delen we de klas in groepen volgens verjaardagsmaand en doen we een paar (cadeautjesloze) feesten waarop de hele klas mag komen. Voor Zannes feestje liep het dit jaar niet van een leien dakje. We planden een zwemfeest in het najaar, maar dat weekend liep het zwembad leeg. Deze vakantie gingen we, een paar maand na datum, voor een herkansing.

Het is niet omdat het feest cadeauloos is, dat het er niet feestelijk aan toe mag gaan. Dus op mijn doelijstje stond: de kroontjes.

Ik versierde ze met een vervangbaar cijfertje en ging daar alvast even de mist in... Zanne is intussen al wel even 4, dus ik maakte een eerste reeks met 5-jes. Ik besefte mijn fout pas toen de 'jarige' zelf moeite had met het herkennen van het cijfer, terwijl ze meestal nogal alert is in het herkennen van 4-en overal ten lande.

Opnieuw dus, met dit vrolijk-bonte resultaat.

De cijfers zijn ook kroonloos te gebruiken, maar dat zinde de feesteling niet zo.

Geef toe: voor een bandwerkhater deed ik flink mijn best, nietwaar?

Wilt u ook zo'n kroontjes? Ik toon u hoe.

Download hier het patroon en print het zonder verschalen. Als je meer dan een kroontje maakt, print het dan twee keer en plak de papieren kronen gespiegeld aan elkaar op de stippellijn zodat je een volledige kroon bekomt, dat tekent het makkelijkste over.

Nodig:
Voor de kroon:
- Een lapje buitenstof en een lapje voering. Allebei minimum 46 breed en 13 cm hoog, ik knipte onnauwkeurige rechthoeken van ongeveer die afmetingen (kleiner mag niet).
- Een stuk versteviging van 45 cm breed en 12 cm hoog. Ik gebruikte Decovil Light en dat werkt volgens mij het beste. Maar ook gewone Decovil, Vlieseline S520 (die hele stevige, karton-achtige) zijn mogelijk. Met vlieseline H640 kan het ook maar wordt de kroon iets minder stevig. Heb je enkel H250 in huis, gebruik dan twee of drie lagen.

Voor het elastiek:
- Een rechthoek in de voeringstof van 20 cm breed en 10 cm hoog en 12 cm elastiek van 2 cm breed (gelijk welke kleur, bv knoopsgatenelastiek.)
of
- 12 cm gekleurde elastiek van 2 cm breed, die zichtbaar blijft in het eindresultaat.

Voor het cijfer:
- Lapje dik vilt
- Lapje dun vilt
- 2 stukjes satijnlint van 20 cm lang
- veiligheidsspeldje
- lijmstift (of eventueel vliesofix)

1. Elastiekstrookje maken
(Als je met gekleurde elastiek werkt, ga dan meteen naar 2)

- Strijk het rechthoekje voeringstof over de lange kant dubbel. Strijk boven- en onderrand naar het midden, biais-gewijs.

- Vouw dicht en doorstik op enkele mm van de rand, zodat je een lint bekomt.

- Rijg het elastiek door het lint. Stop met rijgen wanneer het uiteinde van de elastiek nog maar 5 mm zichtbaar is, en zet op de hoek vast met een zigzagstiksel.

- Rijg daarna het elastiek door de rest van het lint (door het lint te stroppen) en zet ook op de andere hoek vast.

- Knip de uitstekende stukjes elastiek bij, gelijk met de rand van de stof.

2. Kroon maken

- Teken het patroon op de versteviging en knip uit. (Teken uiteraard een keer recht en een keer gespiegeld, zodat je een hele kroon bekomt, tenzij je het patroon al twee keer printte en aan elkaar plakte op de stippellijn.)

- Strijk de versteving in het midden op de verkeerde kant van de buitenstof, zorg ervoor dat er aan elke kant minimum 1 cm naadwaarde zit (meer mag ook.)

- Strijk de stof over de versteviging: eerst aan de linkerkant en dan aan de onderrand.

- Strijk ook van de voering 1 cm om: aan de rechterkant en aan de onderrand. Probeer de vouwlijn in de onderrand zo recht mogelijk te maken.

- Leg de stoffen met de goede kanten op elkaar, zodat de omgestreken zij- en onderranden exact op elkaar liggen. Zet vast met een aantal speldjes.

- Speld het elastiek tussen beide stoffen aan de niet-omgestreken zijkant: leg het elastiek met de doorstikte kant tegen de omgestreken onderranden van de stoffen.

- Stik het geheel zoals op de foto: gebruik de versteviging als stiklijn. Aan de linkerkant zet je de naadwaarde omgestreken mee vast. Op de plaats waar je over het elastiek stikt, ga je een paar keer op en neer.

- Knip de naadwaarde bij en knip goed bij aan de punten.

- Keer het geheel. Druk voorzichtig de hoekjes uit en rol in de 'dalen' tussen de pieken de stof goed tussen duim en wijsvinger.

- Strijk het geheel.

- Doorstik op een paar mm van de rand met een grotere steeklengte (bv. 3). De open zijkant doorstik je nog niet.

- Stop het uiteinde van het elastiek ongeveer 1 cm in de open kant van de kroon
- Doorstik op een paar mm van de rand. Ga voor de stevigheid eventueel een paar keer op en af.

- Voila, die kan je al eens passen!

3. Cijfer

- Knip de grote cirkel op het patroonblad uit dik vilt.

- Knip de kleine cirkel uit dun vilt.

- Knip het juiste cijfer uit flockfolie (ik plak daarvoor het papier op de folie en knip ze samen). Ik voorzag cijfers op het patroonblad die zeker op de cirkel passen, maar je kunt er natuurlijk ook andere kiezen.

- Strijk het cijfer op de kleine cirkel.
- Plooi beide lintjes samen dubbel en kleef op de grote cirkel met een stukje tape.

- Kleef de kleine cirkel met lijmstift op de grote, over de tape. Je kan hiervoor ook vliesofix gebruiken, maar naar mijn aanvoelen werkt lijmstift even goed om de boel tijdelijk te fixeren.

- Stik rondom het kleine cirkeltje met een zigzagsteek in contrasterend garen. Knip de linten bij in een punt.

- Maak het cijfer met een veiligheidsspelden vast aan de kroon.

Wil je liever geen speldje voor hele kleine kindjes, of kan je niet tegen een beetje 'geflapper'? Bevestig dan een stukje velcro op de grote cirkel voor je het cijfer assembleert, en stik ook velcro op de kroon. Je kan ook een hamerdrukknop door de grote cirkel slaan voor je de kleine er op vast maakt, en ook op de kroon een drukknop voorzien.

Voila! Ik vind de vorm van het kroontje van Mina Dotter nog steeds wat mooier, maar dit ding zit merkbaar sneller in elkaar. En voor wie niet kiezen kan: je kunt ook perfect deze snelle methode gebruiken met het patroontje van Mina Dotter!

Zwartwit

Carnavalochtend. De Kleine Mevrouw De Poes vertrok (met haar trui in de boekentas) naar school in gezelschap van een vrolijke zebra. De zebraliefde hier ontstond, zo vertelde ik al eens, lang voor zebra's alomtegenwoordig waren in het doorsnee kinderkledinglandschap. En het is bij Liv een hardnekkige soort van liefde.

Op de stockverkoop van Bambiblauw viel haar oog op een exemplaar van deze onesie van Minikrea. Ze ging meteen in puppy-ogenmodus: de zwart-met-witte strepen op het voorbeeld deden haar zebra-alarm afgaan. Ik zocht zebrastof, overhandigde het aan de coverlockhebbende in de familie (aka Omabetty) en mocht een paar weken later een vrolijke zebraonesie in ontvangst nemen.

De diadeem met oren kwam ik toevallig in de winkel tegen, toen ik naar poezenoren voor zuslief zocht. De staart zat daarbij. 

Handig: zo moesten we aan de onesie enkel een lusje voorzien en is de staart afneembaar. Want het pak zal vast ook voor dagelijks gebruik in beslag genomen worden en dan is zo'n aanhangsel misschien niet zo praktisch.

Voor de grime gebruikte ik Pinterestinspiratie. De zebra was in haar nopjes. Met haar onafscheidelijke zebravriend onder de arm.

Of hoe je heel erg kunt opvallen en tegelijk een camouflagespel kunt spelen!

Vertel me eens, Mevrouw De Poes...

"Vertel me eens, Mevrouw De Poes,

draagt u weleens een trui? 

U mag heel eerlijk zijn, ik zal elk antwoord aanvaarden. Maar ik wilde het toch graag eens van u zelf horen. Mijn oprechte interesse in uw antwoord is het gevolg van een kleine woordenwisseling tussen mijn vierjarige zelf en mijn moeder (van niet nader genoemde ouderdom maar toch duidelijk te oud om het ware Mevrouw De Poezenschap te kunnen begrijpen.)

Ik begin even bij het begin. Mijn moeder, die dacht zich er dit jaar met carnaval makkelijk vanaf te maken. De Sint had het werk al in haar plaats gedaan, beweerde ze. En ik moet toegeven dat ik aanvankelijk inderdaad van plan was om als, zoals ik dat noem, Driebiggetje naar school te gaan.

Maar dat was vòòr men me meenam naar het berenconcert in de AB, waar ik vanop rij twee mocht bewonderen hoe het is om een Mevrouw De Poes te zijn. En mijn moeder dat is de slechtste nog niet, dus na mijn mindswitch bestelde ze stof en ging ze aan de slag. Aanvankelijk was dat, ik moet dat toegeven, een harmonieuze samenwerking naar kleuternormen: ik gaf orders en zij voerde uit.

Ik vroeg oren en een staart, en die basisstukken vond ze in de winkel. 

Ik merkte meteen op dat mijn haren blond en krullend zijn en die van u zwart en stijl. Dat is zowat elkaars tegenovergestelde, dus dat liet ik maar zo. (Onthoud die spontane toegeving, die later nog mag doorwegen in uw oordeel over mijn verhaal.) Verder vroeg ik een kopie van het kostuum dat u droeg op het berenconcert, want dat vind ik het mooiste. En ook die opdracht bracht ze tot een aanvaardbaar einde. Ik zeg aanvaardbaar, want ik had volgende opmerkingen:

- De mouwboorden in mijn jurk zijn paars. Die van u zijn zo donker paars dat het op het scherm haast zwart leek. Ik heb daar dus even over gesputterd, maar die dwaling van mijn moeder tenslotte toegedekt met de mantel der voorwaardelijke liefde. Het kon tenslotte ook aan de lichtinval in het YouTubefilmpje liggen.

- Uw bril is puntiger. Die heeft zo van die mooie 'flapsen'. Zo hier zo, aan de zijkanten, vanboven, waar nu bij mij ter compensatie die stenen zitten, en platter is hij ook. Dat bestond niet voor kinderen, met flapsen zei ze, mijn moeder. Sta me toe dat kleine foutje van haar toch te noteren: ik kom er later ongetwijfeld nog eens op terug.

- Ik ben ook niet zeker dat u in de AB glitterkousen droeg. En toch voorzag mijn moeder glitterkousen. Maar hé, ik ben vier, en die kousen glitteren, nogal wiedes dat ik deze afwijking makkelijk door de vingers kan zien.

Enfin, ik kon er dus allemaal best mee leven, ik was voor mijn doen zelfs vrij onverstoorbaar content... en toen zei ze iets van een trui.

Een trui!

Ok, het is winter. En ok, het is met een stoet. En ok, ik durf al wel eens te zeuren dat ik bibber en bevries en ik durf mijn stem daarbij zo heel af en toe, misschien om de andere dag, op zijn maximum, een klein beetje te verheffen. Dus er zit misschien enige logica achter het feit dat ze me er een trui over aan wil trekken.

En ok, het is niet eender welke trui: ze heeft een glitterend zilveren exemplaar in gedachten, of een zwart, of een paars met ingebreide hartjes, het past allemaal een beetje bij de jurk, er is een beperkte voedingsbodem voor flexibel denken in haar oude hersens. Maar toch vind ik het niet kunnen. 

Want ik heb daar in de AB een heel concert lang heel aandachtig naar u gekeken, Mevrouw De Poes. En prachtig dat ik dat vond. En ik zag nooit nooit nooit een trui over die mooie paarse mouwen.

Dus zeg eens eerlijk. Als u buiten gaat, zo morgen bijvoorbeeld, en er is een stoet. Draagt u dan een trui?

Alvast bedankt voor uw antwoord,

Zanne

P.S: En dan zijn we nog niet eens morgenvroeg, en is mijn moeder voor de gemakkelijkheid even vergeten dat Imelda mijn tweede naam is... En neen, wij hebben geen zwarte hakkenschoenen met glimmende strikken in maat 31. Ik heb intussen wel genoeg toegevingen gedaan, lijkt me. Benieuwd hoe ze dàt gaat oplossen!"

Mevrouw De Poes liet intussen weten:

Zanne was erg blij met het antwoord:

"Als ik mijn bril naar Mevrouw De Poes stuur, dan krijg ik zeker die van haar!"

...

"Is een stoet een lange winterse wandeling? Ik denk het niet."

...

"Mijn trui heeft mouwen! Die van Mevrouw De Poes is zacht en kort."

...

"Stop die trui maar in mijn boekentas. Ik ga die dan toch niet aandoen."

Een snel konijn: tutorial

Zo op 't eerste dicht is dit een carnavalpost... maar schijn bedriegt! Livs carnavalkatje werd dit jaar door Omabetty gegeseld (daarover later meer). Maar de schoolbrief liet weten dat er voor de nakende schoolvoorstelling een zakje mee moest met een t-shirt (check), een broek (check) en... konijnenoren!

Dat is werkelijk waar niet zo veel werk voor een leuk resultaat, dus ik toon het u even. Een uitleg met weinig vijven en zessen weliswaar, en voor wie wat naaiboeken voorhanden heeft. Een tutorial voor plantrekkers!

Patronen:

- Stof Voor Durf Het Zelvers 1: patroon van de kaptrui

- Zo Geknipt! 1: patroon van de konijnenoren

Stof:

- Pluizige stof voor de buitenstof

- Katoen (of in mijn geval babyrib) voor de voering

- Katoen voor de binnenkant van de oren

- Kartonachtige vlieseline of Decovil voor de oren

Tekenen:

- Teken het patroon van de konijnenoren.

- Teken het patroon van de kaptrui in de maat van je kind. 

- Teken onderaan twee lange linten om te knopen onder de kin.

- Teken aan het achterhoofd een lijntje van een 7-tal cm om de kap in te knippen (daar komen straks de oren tussen.)

Oren:

- Knip de oren twee keer uit pluizige stof en twee keer uit katoen.

- Verstevig de katoenen kant met twee lagen Decovil of twee lagen van de stevigste vlieseline, voor extra sterkte.

- Naai de oren zoals aangegeven in Zo Geknipt!

Kap:

- Knip de kap 2 keer uit pluizige stof en 2 keer uit de voering.

- Knip de pluizige stofdelen allebei in volgens het getekende lijntje.

- Leg de oren in de 'knip' van de pluizige stof, en naai de knip dicht op 1 cm, zodat de oren tussen de pluizige stof vastzitten. Let er goed op dat de 'binnenkant' van de oren aan de juiste kant zit.

- Stik een 'neepje' van 2 cm in beide delen van de voering, op de plaats van de streep.

- Leg beide pluizige kaphelften met de goede kanten op elkaar en naai de bocht, zodat je de buitenkap bekomt.

- Leg beide kaphelften van de voering met de goede kanten op elkaar en naai de bocht, maar laat een keergat van een 6-tal cm iets boven de nek.

- Leg beide kappen met de goede kanten op elkaar, speld rondom kap en linten en stik het geheel rondom aan elkaar vast.

- Keer door het keergat.

- Naai het keergat dicht met een onzichtbare hechtsteek.

- Stik eventueel rondom op een halve cm van de rand.

- Om de oren mooi recht te laten staan, stik je ze met de hand met een paar steekjes vast ter hoogte van het kruintje. Waar dit juist moet, test je best als je de kap aanpast: laat de oren 'rechtstaan' en test op welke plaats je ze best vastnaait om ook zonder ondersteuning van je hand te blijven staan.

Mijn (woensdag)Tas

Op Facebook en in blogland verschijnen maaksels uit Zo Geknipt!2 aan een tempo dat ik niet kan volgen. En dat allemaal dankzij de ijver van de dames van de Zo Geknipt Sewalong. Boekenschrijven was - naast plezier - ook noeste arbeid, de Sewalong maakt me zichtbaar dat het dat allemaal waard was.

Liefhebbers van Zo Geknipt! en zijn broer, omarmen meestal ook met liefde Mijn Tas. En terecht: ook ik ben fan van dat mooi vormgegeven boek met uitgepuurde pareltjes van tassen voor elke gelegenheid. De Facebookgroep van de Sewalong werd intussen ook een verzamelplaats voor Mijn Tassenliefhebbers. Laten we dat 'huwelijk' eens in de praktijk brengen, dacht ik!

Sinds de dochters met hun hobby's de kalender op woensdag eivol boeken, spendeer ik die kostbare vrije namiddag aan taxi spelen. En cafetariazitten, gewapend met ballet- en basketoutfits. Dus we konden wel een 'woensdagtas' gebruiken. Ik liet mijn oog vallen op de mooie vorm van de Rosalie uit Mijn Tas. Die is ruim, praktisch en leek me ook prima om mijn 'plan' uit te voeren.

Want in de zomer ben ik - hopelijk - flink genoeg om de sportzaalroute met de fiets te ondernemen. Dus ik plukte het fietstassysteem uit Zo Geknipt!2 en integreerde het in mijn Rosalie.

De houtje-touwtjeknopen verving ik door kralen uit de kralendoos van de dochters. Die vond ik beter bij de stof passen. Ik ben, sinds ik haar leerde kennen, ook voorstander van verstevigde burchten wat betreft grote tassen: voor de versteviging streek ik eerst de voorgeschreven H640 op de stof, en daartegen nog een laag Decovil Light. Dat bleek de ideale combinatie: de Vlieseline geeft de buitenkant een mooi 'wollig' uiterlijk, de Decovil Light zorgt dat het ding blijft staan. (Op de foto's is hij ongevuld.) Waarschuwing: zo'n collectie stevigmakers maakt de biaisafwerking niet bepaald tot een ontspannende bezigheid. Maar wie een fort wil, mag zich ook in het zweet zetten tijdens het bouwen, nietwaar?

De tas kreeg pootjes (letterlijk dan), want zo'n bleek stofje leek me anders geen lang leven beschoren aan de bodem.

Voor de stof, een vrolijk lentegeval uit de Cloud9-collectie, ging ik op bezoek bij een nieuwkomer in stoffenwinkelland. Eentje die - hoera - op fietsafstand van mijn naaiatelier ligt! De volgende keer dat ik passeer bij Zus en Mus, kan ik mijn stofjes gewoon in deze tas laden en naar huis trappen. Maar ook wie zich niet vaak op de grens tussen Antwerpen en Vlaams-Brabant beweegt, is er welkom: ingang via de virtuele deur die 'webshop' heet!

Sofie van Zus en Mus stelde me voor de voering een mooie Moda voor, waar ik ook nog een binnenzakje uit puzzelde.

Lusjes aan de fiets, en ik kan op pad, met Mijn (fiets)Tas!