Buikbewoner

Zal ik u eens een verklaring geven? Voor de blogmoeheid? Voor het feit dat ik naar de bergen ging met een naaimachine in plaats van met een snowboard? Voor het feit dat er geen maaksels meer verschijnen op deze digitale spreekbuis?

Ergens in de kerstvakantie mailde ik naar Eloleo "ik ben in blijde verwachting van een nieuwe naaimachine". Waarop ze antwoordde: "Mij waren meteen de woorden 'in blijde verwachting' opgevallen en nu blijkt het om een stikmachien te gaan. Allez zeg. Ik dacht al dat er een nieuw Livkind kwam."

Wel, ik wist het op dat moment zelf nog niet. Maar ze had wél gelijk.

Een nieuwe buikbewoner dus. Ik weet dat het not done is om een voorkeur te hebben wat kinderen betreft. Een 'lievelingetje' is iets voor de juf, niet voor de ouders. En de nieuweling is vast nog wel in staat om zijn/haar valse start recht te zetten. Door een poezewoezelievezoete baby te worden bij geboorte.

Maar ik moet vooralsnog toegeven: in dit stadium vond ik Liv véél sympathieker.
Liv, die maakte me af en toe eens moe. En af en toe liet ze via mijn maag eens weten dat ze er wel degelijk was.

Dit, euh, mormel, zorgt er voor dat de uiterste houdbaarheid van een dag tot 20u15 loopt. Dat is net voor Livs bedtijd dus dan begrijpt u ook dat mijn naaimachine geen rol meer speelt in ons gezin. Bovendien kan ik de hele dag door met de precisie van een bouwkundig tekenaar aanduiden waar mijn maag zit.

Maar ach. Mijn kind, schoon kind, zeker? Of schone foetus? Als-ie er is, ergens half september, is dat vast allemaal meteen vergeven en vergeten.