Strijd

Liv en ik leverden dit weekend elk onze eigen strijd.

Ik streed dapper tegen de zon. Ik heb op zich niets tegen dat ding (voor ik hier een gewelddadig protestactie aan mijn deur krijg). Maar Livs vake en ik zijn geen van beiden het type dat netjes bruin bakt. Livs peutervelletje is bovendien zo al gevoelig. En het is niet de eerste keer dat er in de familie melanoom ontdekt wordt. Beter wapenen dus.

Ik zocht naar een zonnehoedje met zo'n flapje in de hals, model 'Safari'. Want Liv heeft nog geen lange paardenstaart om haar nekje te beschermen. Helaas nemen de makers van dat type van hoedje de term 'Safari' iets te letterlijk. Ik vond enkel hoeden die qua dessin werkelijk voor de brousse of de tropen bestemd leken: enkel beige of camouflagekleuren.

In de brousse kennen ze duidelijk de Vermiljoenshop nog niet: zelf aan de slag dus! Ik bestudeerde zo'n petje-van-de-Lotto. Het vergt wel wat handelingen maar is goed doenbaar en op die manier kon ik het exact op maat maken.

Een hoedje dus. In 'partjes', met een knoop op de bovenkant...

... en behoorlijk wat bias aan de binnenkant om de naadtoeslag weg te werken.

Tot zover niets aan de hand. Alleen: ik was bij Omabetty tijdens het maken van dat ding. Die zich ontfermde over Liv, zodat ik door kon werken. Want de zon was alreeds alom tegenwoordig dus de werkzaamheden konden maar beter opschieten. Omabetty bevond zich met Liv op de enige plaats waar dat ukje wilde zijn: de tuin. Zonbescherming gewenst dus. Maar dat was niet naar Livs zin...

Er bestaan kindjes die opgroeien in de veronderstelling dat ze geboren zijn met een potske op hun hoofd. Dat is kwestie van opvoeding. En mijn ervaringen van dit weekend leren me dat dat misschien niet zo'n slecht idee is: Liv weigerde elk hoofddeksel. Ze liet zich glimlachend hoedjes, doeken, haarbanden en sjaals op het hoofd zetten maar trok die er even glimlachend meteen weer af.

Zelfs een parasol werd ervaren als 'beknotting van de vrijheid'. Hoe Omabetty ook haar best deed, Liv kroop consequent van de schaduw in de zon. Om daarna nonchalant de nieuwste grassoorten te demonstreren terwijl ze een Spaans airke 'Dos Cervezas Por Favor' zong. (Of ik denk toch dat het dat is wat ze aan het doen was op deze foto.)

Ik bereidde me al voor op het feit dat ik u het hoedje enkel zou kunnen showen op het hoofd van een brullende Liv. Boos omdat ze het - eenmaal gestrikt - niet meer van haar hoofd zou kunnen trekken. Ik vervloekte alreeds allen die hun gebronsde billen richting zon kunnen draaien zonder strijd, zonder zorgen.

Maar kijk, dat was me alweer een geval van 'Liv rules' hier in huis. Toen ik de volgende dag alles in gereedheid bracht voor brulfoto's in de ochtendzon, liet mevrouw zich het hoedje met flair op het hoofd zetten. Strekte ze haar nekje zodat ik het lintje goed kon knopen. Maakte ze zorgenloos een ommetje door de tuin...

... om daarna in al haar goedheid te gehoorzamen bij het eeuwige 'lach eens naar moeke'.

Ofwel heeft het kind smaak en beseft ze dat ze voor aap staat met een handdoek op haar hoofd en niet met Vermiljoenstof. Ofwel heeft ze in dit huishouden de touwtjes alweer elegant maar stevig in handen...