Flo

Ze liet even op zich wachten, maar vanaf vanmiddag heeft de buikinhoud van Tante An een naam: Flo, zusje van nichtje Rhode.

Voor kleine Flo maakte ik een wikkeldekentje. Met als versiering een detail uit het geboortekaartje. (Toch handig als je dat zelf hebt getekend, dan weet je lekker lang op voorhand hoe het er uit gaat zien.) Inspiratie werd me ingegeven door de mama van Emma en Mona die ook pas fiere tante werd. Ik koos voor een eenvoudiger versie, type 'Lodger' dus gewoon een wikkeldekentje met een kap eraan. En toch was het niet het meest simpele project uit mijn naaicarrière, zucht.

Noot aan mezelf: wees consequent in het haten van bepaalde types stof. En gebruik die dan ook niet meer. De binnenkant van het dekentje is nicky velours. Dat knipt niet mooi recht. Dat trekt. Dat ligt iedere keer dat je de stofdelen op elkaar legt wel anders. Daar moeten constant stukken afgeknipt om het te laten passen. En op 't eind is dat dan te klein. Dat pluist. Dat geeft mijn naaimachine acute stoflong. Kortom, dat is te weren uit al wat ik vanaf nu nog onderneem. Boordje van tricot, zonder overlockmachine: hetzelfde.

En dan. Paspelknoopsgaten. Ik wou graag dat het dekentje ook in de maxi-cosi bruikbaar zou zijn.

Dus keek ik naar Livs wikkeldeken 'uitdewinkel' en zag ik zo'n soort van deftige-jassen-knoopsgat. Ik herinnerde me vaag dat ik ooit bij Vermiljoen een tutorial zag. Na even zoeken vond ik hem, maar ik kon de foto's niet vergroten. Het gat in de binnenstof lukte aardig, maar in katoen lukte het me maar niet. Dan maar een oplossing 'à-la-Riet': 'we doen gewoon of het zo bedoeld was'.

En toen ik daar een paar avonden op had gezwoegd voorzag ik nog een miniversie voor Rhode. Zo'n fonkelnieuwe zus in je derde levensjaar, dat wil al eens wat frustratie met zich meebrengen. Die je, volgens deskundigen terzake, beter omzet in 'imitatie'. Een popje met mini-wikkeldeken dus.

En toen dat allemaal af was...

... liet Flo nog meer dan een week op zich wachten. Zoals het een echte dame betaamt.