Start de band

Mijn aversie voor bandwerk werd vandaag doorgespoeld. Samen met de angst voor tricot en Livs eerste successen op het potje. Eén druk op de knop. Voor de gelegenheid zelfs niet eens de spaarknop: hop, weggespoeld!

Een beetje noodgedwongen bandwerk wel. De geboortekaartjes stapelen zich op, in al hun vrolijkheid aan het touwtje tegen de muur. De stress groeit bij elke frisse naam die de rij aanvult. Want een blog schept precedenten. Zelfs al prijkt er bij 'cadeautip' enkel een gestileerde enveloppe op het kaartje, van mij wordt blijkbaar standaard een aanvulling van onder de stikmachine verwacht. Ik krijg schoorvoetende en zelfs overduidelijke hints.

Wel ok dan! Maar ik koppel het nuttige aan het aangename: ik oefen met mijn bandwerk meteen al wat voor Van Katoen. Want ook daar is enig reproductiviteit de bedoeling. Wie geboren is of geboren moet worden in 2011 weze dus gewaarschuwd: tricot zal het wezen!

Maatje 68. Voor iedereen. Met die gouden regel slaat men u in menig babyspeciaalzaak om de oren. "Koop een 68, daar kunnen ze lang in". Ik was er steeds van overtuigd dat het om een slinkse marketingtruc ging om van de gigavoorraad maat 68 af te geraken. Maar ik moet hen, na twee koters, gelijk geven. De stukken maat 68 bereikten allen een zekere slijtagegraad. Terwijl het bij stukken in kleinere maten lijkt alsof je er gisteren pas het etiket uitknipte, als ze al in de doos mogen en de titel 'afdragertje' krijgen.

Ik koos een boxpakje uit Ottobre met schuine opening, en maakte daar een truitje van.

Aan de opening voorzag ik een stukje beleg. Mooier afgewerkt dan gewoon de locknaad naar binnen strijken. En ook makkelijk om onderaan en aan de hals het puntje van de boordstof in weg te werken.

De sluiting stond voorzien als blinde rits, maar dat leek met niet echt geweldig in truitjesvorm. (Ook niet in boxpakjesvorm trouwens. Zo'n ritsachterkant zonder belegje tegen een bloot babyvel? Brrr.) Dus ik koos voor hamerdrukknopen.

Ik heb wel enige ervaring met hamerdrukknopen. Ik bond er vroeger mijn schoolwerkjes mee in. Ooit liet ik deze dame en haar toekomstige echtgenoot honderden hamerdrukknopen in hun huwelijksuitnodigingen hameren. Omdat ik dat wel een leuke manier vond om zo'n ding te sluiten en te voorzien van een gastenkaart. Ik heb hen nog steeds niet durven vertellen dat er daar een makkelijke en relatief goedkope Prymtang voor bestaat...

In tricot is wel een ander paar mouwen dan in papier. Dat weet ook zij, op dit eigenste moment op zoek naar een 'paspop' voor een maatje-68-met-drukknopen. Omabetty maakte een tijd geleden een pracht van een romper-met-rokje voor Zanne uit de Ottobre. Ze volgde hun verstevigingsraad (1 laag vlieseline) en dat gaf als resultaat een grandioos gat in het midden van de romper. Ik pas dus wel op! Ik geef hier even mee welke 'omweg' ik zelf gebruik.

Net voor ik aan de drukknopen begin, knip ik een rechthoek uit tricot en die verstevig ik met twee lagen dunne vlieseline. Ik knip daarna een hoop vierkantjes uit de rechthoek, ruim rond een hamerdrukknop.

Ik stop telkens zo'n vierkantje mee tussen de drukknop, aan de niet-zichtbare kant. Bij de bovenste flap van het truitje zit dat vierkantje dus tussen het truitje en het 'mannetjesdeel' van de drukknop. Aan de onderkant zit het mee bij het rondje-met-pinnetjes. Ik zorg er altijd voor dat de metalen pinnetjes goed door alle lagen stof en vlieseline gedrukt zitten, voor ik de knop vast zet met de tang. Als je de metalen pinnetjes volledig door de stof ziet, kan je er het andere drukknopdeel precies bovenop leggen. De vierkantjes leg je telkens met de slechte kant (dus met de vlieselinekant) tegen je kledingstuk aan.

Na het vastknijpen knip ik de vierkantjes zo mooi mogelijk bij, tegen de knoop aan. Toonbaar aan de goede zijde is dat niet echt. Maar het zit aan de binnenkant en het is tenminste stevig.

Oh, en dan nog iets, liefste Ottobre! Ziet u dit?

Dit is een (aannemelijke poging tot het fabriceren van een) hele olifant. Ik ben dan wel geen overdreven dierenrechtenactivist, zelfs ik kreeg het benauwd bij die harteloos gehalveerde-en-schuin-weer-aan-elkaar-gezette olifanten die u in uw boekje presenteerde! Ik weet ook wel dat grote stoftekeningen veel stofverlies met zich meebrengen als je de tekening wil laten doorlopen. Maar voor producenten van een gerenommeerd naaiblad zijn er, vind ik, grenzen.