Grote broer

Op zondagen vind je mij wel vaker op veel te kleine bankjes met mijn knieën tegen mijn neus, en mijn kin op de grond. De hachelijke positie komt door de opstelling, die doorgaans is bedoeld voor de kleinere medemens. Die kin op de grond, dat is dan van verbazing of ontroering. Op zondagen zit ik wel vaker tussen een hoop jong bloed te genieten van een stukje kindertheater, omdat we dat op 't werk belangrijk vinden.

Vandaag was ik, net als mijn ultrajonge gezelschap, in de ban van Grote Broer en Klein Zus. Als u ooit de kans krijgt om uw kleuters mee te nemen naar Hut van theater 4Hoog, twijfel vooral niet. In Hut zijn Grote Broer en Kleine Zus zo'n dikke vrienden, dat mijn dochters de rest van de dag bij elke kleine neiging tot hakketakken konden worden gesust met de herinnering aan Hut. Benieuwd hoe lang dat werkt.

Toeval wou dat we 's avonds op bezoek mochten bij een échte grote broer. Als Zanne zich van haar minder vrolijke kant laat zien, hoor je Liv wel eens zeggen: "Ik wil een lieve grote broer want ik heb alleen een stoute kleine zus". Die niet-liefde is gelukkig meestal van korte duur. Maar ik begrijp wel wat Liv bedoelt met het verlangen naar een grote broer. Grote jongens die tijd maken om met haar te spelen, staan zelfs nog iets hoger op de ladder dan volwassen speelkameraden.

Van Younes, bijvoorbeeld, is Liv best wel fan. Hij is de kleuterklas al een heel eind gepasseerd, maar is immer sociaal en gemotiveerd om het jongere gepeupel te entertainen. Na een hele tijd als enig kind kondigde zich gezelschap aan. Younes was hij vastbesloten zich goed voor te bereiden op het broederschap. Hij zocht oefenbaby's tijdens de wachtmaanden. En ondernam pogingen om mama deel te laten nemen aan de praktijklessen, in de overtuiging dat ze wel een opfrissing kon gebruiken.

En nu is hij er: Ilias. Een echte kleine broer. Op zijn derde levensdag wordt hij al vlot door grote broer Younes uit bed gepakt en op schoot genomen, voor mama of papa er erg in kunnen hebben. Dat komt, mits hier en daar een ondersteunende hand onder het hoofdje, heel erg goed.

Voor een eerste blitzbezoekje in het ziekenhuis maakte ik broerenstempels. Het is stempelweekend, want oefening baart contentement. Voor de rechte stukken gebruikte ik naast het linosetje ook nog een precisiemes. (Misschien niet volgens de linoregels, maar u kent mij intussen…)

Een zakje in baalkatoen erbij met een kleinebroerenkant en een grotebroerenkant. 

Als ze 't stempelen beu zijn, kunnen ze samen gaan knikkeren!