Een manteltje dat trouwt met een anorak

Eigenlijk ontstond het idee in de zomer. Ik las dit boek en was fan van de coverfoto. En dan vooral van dat kapje. Ik vatte het plan op om mijn dochter net zo'n jas te bezorgen (op het pelsje na), met net zo'n kapje. We schrijven juli 2013.

En kijk, daar is hij! 

Zelfs iemand die alle gebeurtenissen in het verleden nog steeds als 'daar gisteren' omschrijft, (aka Liv, de inhoud van de jas), voelt aan dat er iets tè veel tijd verstreek tussen augustus 2013 en januari 2014 om van een met rozenblaadjes bezaaid naaipad te kunnen spreken.

Augustus 2013. Ik koop bij Hippe Schoentjes een paar winterbotjes in een vingerknip: het paar waar dochter en ik instant verliefd op werden. Donkerblauw met oranje paspel en oranje gespriempje. Ik druk de dochter op het hart dat ze ze pas mag dragen als ik er een jasje heb bij gemaakt en dochter vindt dat een leuk vooruitzicht. En wacht geduldig op haar jas.

September 2013. Ik koop bij Pauli in Leuven een lap wol. "Dat is Italiaaanse wol, priiiima kwaliteit, zo leuk als mensen van die echte damesstof komen halen en daar dan iets voor kinderen mee maken!" Ik voel me gemotiveerd door de woorden van de heer Pauli. Is het daar dat ik al overmoedig werd? Wie zal het zeggen?

Oktober 2013. Ik vat het plan op om niet gewoon de jas van het boek te maken, maar een manteltje met alle kleutervriendelijke eigenschappen van een anorak. Zoals bijvoorbeeld een rits verstopt achter valse knopen.

Nauw aansluitende elastische mouwboorden onder mooie boordloze mantelmouwen.

Een mooi kraagje maar daaronder een hogere en meer aansluitende col.

En een folieke: een paspel die ook dienst doet als tunnel voor de wantenkoorden, zodat die niet in de knoop geraken tijdens het aantrekken.

Eind oktober 2013. Op weekend met een aantal handwerkfans turft iedereen ijverig hoeveel stuks er geproduceerd worden. Ik kom dat weekend tot… het tekenen van mijn patroon. Ik startte van niet-zo-heel-veel: een bestaande anorak voor de maat en een Knippie-hemdpatroon dat ik gebruikte voor de mouwkop. Met naaimachine en overlock geparkeerd in de hoek geraakte ik nog net aan het knippen van mijn patroondelen. 28 verschillende ofzo, ik wil niet eens weten hoeveel stukjes het uiteindelijk waren.

Begin november 2013. Ik begin aan de jas. Vrij ijverig. Pas een eerste versie bij Liv. Waarbij de mouwen te breed lijken. Ik speld af, ik stik smaller en… te klein. Met een backupanorak, geleend van het nichtje, en met toch al niet zo'n overvloed aan tijd, werd de jas een doorn in de ooghoek van mijn naaikot.

Vorige week pakte ik hem weer vast. De prijs van de stof indachtig, en bovenal het geduld van mijn dochter en de - op wat feestuitzonderingen na -  ongedragen schoenen op het rek. Nieuwe mouwen, zo breed als mijn stof en mijn rugpand het nog toelieten.

Ik zwoegde op uitdagingen als een dubbele rugsplit.

En op de naaivolgorde van een heel-veel-patroondelen-kruispunt, waarbij het toch iets handiger was geweest als ik over een stappenplan zou beschikken.



Maar de vertraging zorgde ook voor een extraatje: duimgaten, nu ik intussen toch had uitgezocht hoe je die maakt. 

Wel kijk, hij is er dus.

Opzet geslaagd? Tja. Ik vind hem best mooi. Maar ik heb heel veel leergeld betaald in het patroontekenen én het maken. En zelfs tijdens de fotosessie waren er stoorzenders.

Het is eigenlijk eerder een soort van prototype. Een beetje zoals in den bouw: als ik het opnieuw zou doen, dan zou ik… vanalles. De voorste strook in het midden trekt wat open tijdens het stappen. Die mocht dus breder. Het sluiten van de rits zou beter gaan als ik ze minder naar binnen had gewerkt. De valse sluiting van de knopen werkt eigenlijk met een magneet, maar die bleek net niet sterk genoeg dus ik moest nog een drukknop toevoegen voor de zekerheid. Ik zou de jas ook geen deelnaad meer geven onder de knopen omdat het net een mooi vloeiend-naar-beneden-model is. Daarom liet ik ook de voorziene lummels en rugstrookje weg. De kap gaat er niet meer komen (de extra stof kroop in nieuwe mouwen), dus maakten we de muts van vorig jaar maar assorti.

Verder is de jas, naar analogie met het boek dat model stond, inderdaad geschikt voor tachtig jaar geleden.

Maar als prototype betekent: 'en dan nu de echte', dan zal ik toch nog eens diep moeten nadenken.

Een jaar of twee.

Ofzo.