Een elfje dat opvalt

Een sjaal, dat verliest ze steeds en de haar aangeboden exemplaren prikten of jeukten of waren te warm of te koud. 

Dus nam ik een breiring en maakte haar een kraag. Ze paste hem, vers uit bad, en vond hem warm en niet prikkend en handig. 

Zij vond mij lief. Ik mocht een foto trekken. Af en toe mag een mama eens verliefd zijn op haar broedje. Ik vond haar net een elfje.

Een elfje dat opvalt! Want bij daglicht is het ding ordinair rood:

Maar zet er een fotoflits op (of schijn eens met je koplampen), en de reflectiedraad in de wol zorgt er - hopelijk - voor dat er geen auto's tegen mijn elfje zullen rijden. 'Opvallen in het verkeer' blijkt wel wat een blogthema, hier. De wol heet 'Lumio' en vond ik bij Veritas.

Ik maakte de kraag in de cafetaria van de sportzaal. Terwijl Zanne zich bekwaamde in de 'chassé' en andere balletpasjes, dronken wij koffie en chocomelk. 

Elk met 'onze brei'. 

Zij gewoon rechtdoor. 

Ik zo goed als even gewoon, met wat rechten en averechten.

Zij maakt, traag maar zeker, een muts. Voor haar baby. 

Ik maakte een kraag. Voor mijn baby.

De winter kan denk ik niet warmer en gezelliger worden.