Mijn (woensdag)Tas

Op Facebook en in blogland verschijnen maaksels uit Zo Geknipt!2 aan een tempo dat ik niet kan volgen. En dat allemaal dankzij de ijver van de dames van de Zo Geknipt Sewalong. Boekenschrijven was - naast plezier - ook noeste arbeid, de Sewalong maakt me zichtbaar dat het dat allemaal waard was.

Liefhebbers van Zo Geknipt! en zijn broer, omarmen meestal ook met liefde Mijn Tas. En terecht: ook ik ben fan van dat mooi vormgegeven boek met uitgepuurde pareltjes van tassen voor elke gelegenheid. De Facebookgroep van de Sewalong werd intussen ook een verzamelplaats voor Mijn Tassenliefhebbers. Laten we dat 'huwelijk' eens in de praktijk brengen, dacht ik!

Sinds de dochters met hun hobby's de kalender op woensdag eivol boeken, spendeer ik die kostbare vrije namiddag aan taxi spelen. En cafetariazitten, gewapend met ballet- en basketoutfits. Dus we konden wel een 'woensdagtas' gebruiken. Ik liet mijn oog vallen op de mooie vorm van de Rosalie uit Mijn Tas. Die is ruim, praktisch en leek me ook prima om mijn 'plan' uit te voeren.

Want in de zomer ben ik - hopelijk - flink genoeg om de sportzaalroute met de fiets te ondernemen. Dus ik plukte het fietstassysteem uit Zo Geknipt!2 en integreerde het in mijn Rosalie.

De houtje-touwtjeknopen verving ik door kralen uit de kralendoos van de dochters. Die vond ik beter bij de stof passen. Ik ben, sinds ik haar leerde kennen, ook voorstander van verstevigde burchten wat betreft grote tassen: voor de versteviging streek ik eerst de voorgeschreven H640 op de stof, en daartegen nog een laag Decovil Light. Dat bleek de ideale combinatie: de Vlieseline geeft de buitenkant een mooi 'wollig' uiterlijk, de Decovil Light zorgt dat het ding blijft staan. (Op de foto's is hij ongevuld.) Waarschuwing: zo'n collectie stevigmakers maakt de biaisafwerking niet bepaald tot een ontspannende bezigheid. Maar wie een fort wil, mag zich ook in het zweet zetten tijdens het bouwen, nietwaar?

De tas kreeg pootjes (letterlijk dan), want zo'n bleek stofje leek me anders geen lang leven beschoren aan de bodem.

Voor de stof, een vrolijk lentegeval uit de Cloud9-collectie, ging ik op bezoek bij een nieuwkomer in stoffenwinkelland. Eentje die - hoera - op fietsafstand van mijn naaiatelier ligt! De volgende keer dat ik passeer bij Zus en Mus, kan ik mijn stofjes gewoon in deze tas laden en naar huis trappen. Maar ook wie zich niet vaak op de grens tussen Antwerpen en Vlaams-Brabant beweegt, is er welkom: ingang via de virtuele deur die 'webshop' heet!

Sofie van Zus en Mus stelde me voor de voering een mooie Moda voor, waar ik ook nog een binnenzakje uit puzzelde.

Lusjes aan de fiets, en ik kan op pad, met Mijn (fiets)Tas!