Vertel me eens, Mevrouw De Poes...

"Vertel me eens, Mevrouw De Poes,

draagt u weleens een trui? 

U mag heel eerlijk zijn, ik zal elk antwoord aanvaarden. Maar ik wilde het toch graag eens van u zelf horen. Mijn oprechte interesse in uw antwoord is het gevolg van een kleine woordenwisseling tussen mijn vierjarige zelf en mijn moeder (van niet nader genoemde ouderdom maar toch duidelijk te oud om het ware Mevrouw De Poezenschap te kunnen begrijpen.)

Ik begin even bij het begin. Mijn moeder, die dacht zich er dit jaar met carnaval makkelijk vanaf te maken. De Sint had het werk al in haar plaats gedaan, beweerde ze. En ik moet toegeven dat ik aanvankelijk inderdaad van plan was om als, zoals ik dat noem, Driebiggetje naar school te gaan.

Maar dat was vòòr men me meenam naar het berenconcert in de AB, waar ik vanop rij twee mocht bewonderen hoe het is om een Mevrouw De Poes te zijn. En mijn moeder dat is de slechtste nog niet, dus na mijn mindswitch bestelde ze stof en ging ze aan de slag. Aanvankelijk was dat, ik moet dat toegeven, een harmonieuze samenwerking naar kleuternormen: ik gaf orders en zij voerde uit.

Ik vroeg oren en een staart, en die basisstukken vond ze in de winkel. 

Ik merkte meteen op dat mijn haren blond en krullend zijn en die van u zwart en stijl. Dat is zowat elkaars tegenovergestelde, dus dat liet ik maar zo. (Onthoud die spontane toegeving, die later nog mag doorwegen in uw oordeel over mijn verhaal.) Verder vroeg ik een kopie van het kostuum dat u droeg op het berenconcert, want dat vind ik het mooiste. En ook die opdracht bracht ze tot een aanvaardbaar einde. Ik zeg aanvaardbaar, want ik had volgende opmerkingen:

- De mouwboorden in mijn jurk zijn paars. Die van u zijn zo donker paars dat het op het scherm haast zwart leek. Ik heb daar dus even over gesputterd, maar die dwaling van mijn moeder tenslotte toegedekt met de mantel der voorwaardelijke liefde. Het kon tenslotte ook aan de lichtinval in het YouTubefilmpje liggen.

- Uw bril is puntiger. Die heeft zo van die mooie 'flapsen'. Zo hier zo, aan de zijkanten, vanboven, waar nu bij mij ter compensatie die stenen zitten, en platter is hij ook. Dat bestond niet voor kinderen, met flapsen zei ze, mijn moeder. Sta me toe dat kleine foutje van haar toch te noteren: ik kom er later ongetwijfeld nog eens op terug.

- Ik ben ook niet zeker dat u in de AB glitterkousen droeg. En toch voorzag mijn moeder glitterkousen. Maar hé, ik ben vier, en die kousen glitteren, nogal wiedes dat ik deze afwijking makkelijk door de vingers kan zien.

Enfin, ik kon er dus allemaal best mee leven, ik was voor mijn doen zelfs vrij onverstoorbaar content... en toen zei ze iets van een trui.

Een trui!

Ok, het is winter. En ok, het is met een stoet. En ok, ik durf al wel eens te zeuren dat ik bibber en bevries en ik durf mijn stem daarbij zo heel af en toe, misschien om de andere dag, op zijn maximum, een klein beetje te verheffen. Dus er zit misschien enige logica achter het feit dat ze me er een trui over aan wil trekken.

En ok, het is niet eender welke trui: ze heeft een glitterend zilveren exemplaar in gedachten, of een zwart, of een paars met ingebreide hartjes, het past allemaal een beetje bij de jurk, er is een beperkte voedingsbodem voor flexibel denken in haar oude hersens. Maar toch vind ik het niet kunnen. 

Want ik heb daar in de AB een heel concert lang heel aandachtig naar u gekeken, Mevrouw De Poes. En prachtig dat ik dat vond. En ik zag nooit nooit nooit een trui over die mooie paarse mouwen.

Dus zeg eens eerlijk. Als u buiten gaat, zo morgen bijvoorbeeld, en er is een stoet. Draagt u dan een trui?

Alvast bedankt voor uw antwoord,

Zanne

P.S: En dan zijn we nog niet eens morgenvroeg, en is mijn moeder voor de gemakkelijkheid even vergeten dat Imelda mijn tweede naam is... En neen, wij hebben geen zwarte hakkenschoenen met glimmende strikken in maat 31. Ik heb intussen wel genoeg toegevingen gedaan, lijkt me. Benieuwd hoe ze dàt gaat oplossen!"

Mevrouw De Poes liet intussen weten:

Zanne was erg blij met het antwoord:

"Als ik mijn bril naar Mevrouw De Poes stuur, dan krijg ik zeker die van haar!"

...

"Is een stoet een lange winterse wandeling? Ik denk het niet."

...

"Mijn trui heeft mouwen! Die van Mevrouw De Poes is zacht en kort."

...

"Stop die trui maar in mijn boekentas. Ik ga die dan toch niet aandoen."