De Z van Zes en Zebra

De laatste letter van het alfabet, die reserveren wij normaal voor de jongste des huizes. Maar vandaag is ze helemaal voor Liv, de volle zes jaar oud! (Slik. Dat is bijna kleuter-af dus.) Consequentie in haar adoraties is een van haar kenmerken. Dus toen ik vroeg wat ze wilde als traktatie, bleek ze nog steeds fan van al wat wit en zwart is. 

“Zebracakejes, dat kan je gewoon in de winkel kopen! Maar dat ga jij noooooit kunnen.” Ziedaar de unanieme reactie van drie onafhankelijke vriendinnen die ik vertelde over Livs wens. Of ik dat niet kan? Oh jawel!

Of, nu ja, ‘gewoon’ is misschien een tikje gelogen. Met suikerkoekjes volgens dit recept, icing en wat kleurstof vervulde ik de wens van de jarige. Dertig zebra’s. Kramp in mijn arm. Vlaanderen, wees wijs, en investeer meer in basisonderwijs. Want zo’n klas van 29 kinderen is – buiten, tot hun groot plezier, heel veel keer traktaties in de klas – vooral heel veel werk.

Maar dus. Zijn er biologen in de zaal, leeft dat solitair, een zebra? Ik maakte in elk geval een hele kudde.

Zo’n zesjarige, dat is tegenwoordig goed op de hoogte van de voedselintoleranties der klasgenoten. “Voor Emma en Marie moet je iets maken zonder lactose. Dus met soja, ok? Want anders moeten die iets kiezen uit de doos. En bij een verjaardag moet je een verrassing meebrengen, en Marie en Emma weten wat er in die doos zit. Dus dat ìs dan geen verrassing hè?” Best attent, vond ik dat, wel. Dus bakte ik twee hele zebra’s, zonder cakeje, zonder lactose, met soja. Onmiskenbaar voor Marie en Emma.

Zes, zowaar. We kochten haar oorbellen, want in de zomer krijgt ze gaatjes. (Slik, zo volwassen.) En een hoop Little Petshop toestanden, want daar kan ze zich uren mee amuseren in de vreemdste toneeltjes. (Hoera, zo lekker kleuter.)

Groei maar, grootje. We wandelen verwonderd met je mee!

Nul

Een

Twee

Drie

Vier

Vijf

Zes!