Lidwina in Italia

Je hebt stoffenontwerpers. En je hebt kunstenaars die een stoffencollectie uitbrengen. Lotte Martens hoort wat mij betreft bij die laatste categorie. Het stofje dat ik in mijn handen kreeg is dan ook geen gewoontje. Lidwina valt niet meteen onder een noemer te vatten: de heldergele stof met kantachtig bloemenmotief en goud gevlekte print heeft een klein beetje stretch, die door de print wat wordt 'afgeremd'. Dat is een hele mond vol. Maar het is dan ook een héél speciale stof.

Het duurde even eer het allemaal vorm kreeg in mijn hoofd. Ik wist aanvankelijk niet zo goed raad met de randafwerking: elke boord en zoom die ik probeerde of stiksel dat ik toevoegde, deed afbreuk aan het uitzicht van de stof. En toen waagde ik een wastest: de stof bleek helemaal geen randafwerking nodig te hebben. Ze kwam, gewoon geknipt, prima uit een delicate was. 

Mijn oorspronkelijke plan, toen ik een glimp van de stof had opgevangen, was een fine-for-work-top voor mezelf met een volledig Lidwina-rugpand. Maar toen ik ze eenmaal in mijn handen had, bleek een subtieler aanpak noodzakelijk om het niet te feestelijk te maken. Ik tekende een eenvoudige donkerblauwe raglantop, zonder mouwen. Ik ving aan weerszijden een stukje geelgoud tussen buitenstof en voering.

In de rug kwam een blinde rits en daarmee was de kous af en de top klaar. Je zou kunnen zeggen: 'less is more', maar dat spreekwoord is eigenlijk verre van toepasbaar op de stof zelf.

Een speciaal netjes-naar-het-werk-stuk voor mijn kleerkast dus! Met twee mentale notities: Riet, als je nog eens blogshoots op vakantie plant, voorzie dan matching ondergoed als de stof gaatjes heeft...

... en een strijkijzer dat krachtiger is dan dit exemplaar!