Oproep: reserveknoopjes

De gemiddelde winkelstraat doet op dit moment pijn aan je ogen van de solden. De triestigste periode in het leven van een etalagepop: sommigen krijgen de eer de nieuwe collectie te mogen showen, maar de doorsneepop krijgt momenteel niet veel meer dan een plastic zak als outfit.

Ik heb hier en daar ook al een slagje weten te slaan en dat maakt de berg afgeknipte etiketjes in de vuilbak weer wat groter. De zakjes met reserveknopen verdwenen vroeger in één beweging mee op die hoop, maar tegenwoordig spaar ik ze. Niet omdat ik wel eens een knoop zou kunnen verliezen en dan nog een exemplaar reserve heb. Ben je gek? Wie houdt dat nu vol: die knoop is op dat ogenblik waarschijnlijk toch net degene die je niet kan vinden. (Ze dienen daarvoor, zegt men? Ach. Men zegt zo veel.)

Maar sinds kort hou ik ze dus bij. Omdat ze me af en toe goed van pas komen. Al was het maar omdat Liv een knopenknuffel kreeg (een mini knuffel met een knoopsgat in de vleugel) en zelf niet veel spullen met knopen heeft. Daar kan ik met ieniemienie-reserveknoopjes dus iets aan doen. Maar ik kan er ook perfect mijn vervelende afwijking ("ik-vind-niets-naar-mijn-zin-dus-koop-dan-maar-saaie-effen-kleren") verdoezelen: met hier en daar een contrasterend knoopje lijken saaie blouses al veel vrolijker.

Vandaar deze oproep: bent u ook een ramp wat betreft het terugvinden van reserveknoopjes op het moment dat ze hun eigenlijke plicht zouden moeten vervullen? Stop ze in een envelop, stuur ze me op. Kzaludankbaarzijn.