Intermezzo

U dacht vast. Hà! Dacht u.

Ze kan het niet aan! Dacht u.

Beginnen werken, gedaan met bloggen!

Niets is minder waar. Maar dames en heren: het is zomer hè! Kijk uit het raam. Juist. Op dit eigenste ogenblik is het daar mooier dan hier aan het scherm. (Zeker nu. Het militair defilé passeert net op onze computer-tv en we zien een pracht van een oud besje: Fabiola in wit en paars. Zonder kogelvrij vest. Jammer. Dat was misschien flatterender geweest dan het deux-pièce-ke waar ze nu voor gekozen heeft.)

Anyway. Bloggen dus. Later weer, later meer. Even kort berichten over de huidige status van Liv, dat kan nog wel.

Liv...

... is nog steeds vrolijk.

... wordt mobiel, al is dat nog niet de bedoeling. (Op de foto niet zo zichtbaar, tenzij u over volgende randinformatie beschikt: deze foto is getiteld 'ik word wakker na mijn dutje' en op het exemplaar 'start van mijn dutje' lag mijn hoofd op roze kruisje op de foto en mijn voeten lagen ongeveer waar nu mijn hoofd ligt.)

... heeft geen speelgoed nodig want zit in de fase 'favoriete maaltijd: dikke teen'.

En voor u zich waagt aan het gebruikelijke "oh, kijk hoe lenig zo'n baby nog is": niets moeilijks aan, tenen kunnen eten! U zal me moeten geloven, want een foto van mezelf in die pose zou helaas de censuur niet passeren. Maar dus: baby's lenig? Welnee: ik kan dat ook!

Echt waar.