Kroniek van een mislukt experiment

Wat nu volgt is een droef relaas. Van een experiment dat er veelbelovend uitzag, maar helaas mislukte. Het begon allemaal met kleine Nora. Die bijna 6 is, in het eerste leerjaar zit, en last had van platte bananen in haar boekentas. Niet zo'n lolletje. Vooral niet voor haar mama. Die de bananen er 's avonds terug uit moet halen, bruin en gedeukt. Zeker als je weet dat die mama zelf geen bananen lust.

De zoektocht naar een bananendoos leverde verschillende exemplaren op, maar die waren allemaal vrij groot, en meestal ook niet universeel. Je hebt namelijk (echt waar, warempel) lange bananen en korte, dikke en dunne, en vooral: kromme en rechter(re). We vonden één exemplaar dat flexibel was en uitrekbaar, maar daarvoor moest je telkens behoorlijk wat verzendingskosten betalen. En (ik was zo meteen mijn mond met zeep) ik vind ook nog steeds dat ze er uit ziet of ze verkocht wordt in winkels zoals 'L' Extase'. Oordeel zelf maar.

Mijn huisgenoten zijn (nog) niet van het type dat bananen ergens mee heen neemt. Maar het probleem intrigeerde mij, dus ik moest en zou het oplossen.

Toen volgden een paar dagen denkwerk. Met scènes als daar zijn:
- stap binnen bij Veritas;
- koop een rits waarvan je denkt dat die zo lang is als de langste banaan;
- stap binnen bij Delhaize;
- koop de langste, de rechtste en de kromste banaan uit het rek;
- vergelijk met de rits;
- ga terug naar Veritas omdat bananen in realiteit veel langer zijn dan de ritsklasse die jij hen had toegewezen (en verdraag de neerbuigende blikken van de Veritasdames, op het moment dat je een banaan tegen hun rek met ritsen houdt).
Ik verzon een voorwerp dat o.a. een stuk rioolbuis bevatte.
Ik probeerde eerst iets met twee rechte stukken stof. Om dan tot het besef te komen dat een voetbal ook niet uit twee platte cirkels bestaat. En dat broek ook niet uit een recht stuk stof kan bestaan als je billen er nog bij in moeten. (De mijne dan toch in elk geval).

Dus verzon ik een patroon, in 3D. Bestaande uit immens veel stukjes toile cirée.
Ik zuchtte een paar dagen op het in elkaar steken van al die onderdelen.
Om dan tot de conclusie te komen dat toile cirée niet het ideale materiaal is voor een bananenbuis. Zucht.

Pasop, ze doet haar werk! Ze is werkelijk plooibaar tot 'de kromste banaan uit de Delhaize' er in past, ze is lang en breed genoeg, en ze beschermt bananen. (Denk ik).
Maar ze ziet er niet uit, geen naad is recht, ik kreeg de zijkanten er niet in, de rits werkt niet zo vlot, en de toile cirée aan de binnenkant heeft ook de neiging om alle kanten op te rimpelen.
Ik blijf zoeken, naar de oplossing van het probleem! En als ik ze heb krijgt u een nette uitleg met foto's. Maar voorlopig is dit de enige oplossing die ik kan bieden voor het plattebananenvraagstuk...