donderdag 2 december 2010

Een bijna foutloos parcours

De dag begon anders niet zo veelbelovend. Ik viste Liv uit haar bed om half acht. En dat vissen mag u letterlijk nemen. (Bent u net aan het eten, sla de volgende zin dan even over.) Liv lag in een plas die elk mogelijk lichaamsvocht bevatte: buikgriep. Ik stopte haar drie keer in bad. Bereidde de wasmachine voor op een dagtaak 'inweekwas'. Bereidde mezelf voor op een dagtaak 'dealen met huilende juffies'. Want Zanne had gisteren ook een niet al te best dagje.

Maar toen Liv gewassen was vroeg ze een boterham. En daarna nog één. Ze telefoneerde een kwartier met Omabetty. Tekende een blad of vier vol. Behing zichzelf met halskettingen en alles wat daarvoor kan doorgaan, mijn lintmeter incluis. Ze taterde en speelde. Ik leek niet te bestaan.

Negen uur intussen. Ik kon me niet herinneren dat ik mijn dochters vanochtend het commando had gegeven: 'hou u allebei in stilte bezig'. Maar ze deden het wel. Zanne vond het nog steeds 'midden in de nacht'. Dus ik nam aarzelend mijn stikwerk vast. Ervan overtuigd dat de pret maximum één naad zou duren. Maar neen. Ik stikte. Ik streek open. Ik stikte nog meer. Ik naaide een knoop aan, driegde een stukje. Puzzelde wat met een rits. Af en toe kwam Liv een naadje op mijn schoot zitten. 'Mooooooooi'. En dan was ze weer weg.

En toen was het ineens af. Op klaarlichte dag, alleen met de twee dochters. Een stolplooirokje.


Met ingestikte plooien. Met een blinde rits waarvan ik eindelijk helemaal door heb hoe je die er in zet als er ook een voering in je rok moet. (Dat gaat namelijk niet op mijn 'normale manier'). Deze rits is niet helemaal blind. Laat ons stellen dat ze nog uit één oog kan zien. Maar ik heb de techniek beet, volgende week arriveert mijn blinderitsvoet en dan zal u me blind ritsend eens zien gaan.


Ik juichte vanbinnen. Het zou me lukken, een foto volgens de mooie-blogfoto-regels van Mme Zsazsa: bij daglicht!

Wel. Daar liep het dus een beetje fout. En daarmee bedoel ik niet dat het rokje wat op de groei bleek. Een foto bij daglicht lukte. Maar ik betwijfel dat ik hem bij de mooie mag rekenen...


18 opmerkingen:

  1. mooi stofje, ik had net hetzelfde in gedachte voor de wieg, komt het van bij Hexagoon?
    wel gemakkelijk he,twee meiden. Al die mooie maaksels kunnen twee keer dienen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Die helium blijft prachtig en zo te zien zal Liv in elk geval lang plezier hebben aan haar rok. Alleen nu nog niet, blijkbaar.
    Maar wel goed zeg, een rok maken met twee kleintjes rond u.
    En is Liv er nu weer door?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Amai chapeau!

    Zal ik u nog ff twee tips geven voor de foto's? ;)
    1. zorg dat het model zich niet verstopt achter uw meubilair dat in het licht staat.
    2. haal eerst uw speldekoppen uit uw stiksel Riet!

    ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. zo schoon stofken é, t zal schoon zijn van de zomer;) Proficiat met de geslaagde rits-inzet, geef toch een fijn gevoel é als je zo iets beet hebt! Succes met de zieken.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi rokje geworden hoor, en zelfs de foto van het niet echt lachend model vind ik wel leuk :)
    Veel beterschap voor je zieke meiden

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh zo schoon.
    En weeral zo schoon verteld...'k zat op het puntje van mijn stoel mee te lezen: 'zou het haar lukken?'.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. exact hetzelfde rokske heb ik voor onze jongste ook in't hoofd. Stofje ligt klaar, ik ben dit ook nog van plan als ik er eens tijd voor vind. Bedankt voor het verslag, daar grijp ik dan zeker naar terug!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Amai, chapeau! Veel succes met je meisjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik heb bijna hetzelfde rokje liggen :-)
    Knap met zo twee kleintjes in huis!
    Jouw schrijfstijl is ook heerlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Proficiat! Dat jij zoiets kan maken met twee kinderen in huis! Die proficiat is voor een groot deel voor Liv en Zanne om de mama ook even tijd te gunnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Grappig verteld. Ik word zo vrolijk van jouw verhaaltjes.
    En tof dat jouw dochter supportert. En jouw rokjes wil aandoen. Hier is er soms wat gechanteer nodig.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een luxe: zo twee meisjes die hun mama lekker laten "werken" en het resultaat is prachtig.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Met twee zonen van zowat dezelfde leeftijd en waarvan de oudste eveneens buikgriep had, lukte dit scenario aan geen kanten. Het enige wat ik gedaan heb die dag is in de zetel zitten met in elke arm een zoon...

    BeantwoordenVerwijderen
  14. haha, "haal eerst de spelden uit uw stiksel", ik moest eventjes hardop lachen. Een schoon rokje is het geworden, hopelijk hebben de kleintjes er toch wel meer plezier van dan nu op de foto blijkt. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. maar ja zeg, dat kind zo storen in haar spel, die was nog wel met vanalles bezig he, die had gewoon geen tijd om rokken te passen!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Mooi! Spannend hé, of ze u dat beetje tijd gaan gunnen!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ja zo maak je wat mee op 1 dag!
    Je schrijft erg leuk, vindt je het erg dat ik moest lachen bij de laatste foto?
    Sorry, zal 't niet meer doen...

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Idd, heel leuk verteld en het is je zeker en vast gelukt! Heel mooi, dat Livke in haar rokje! Het begint daar allemaal op zijn plooitjes te vallen eh, met de twee kinders, kben eens benieuws hoe het hier zal vergaan :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Curieus naar wat jij er van vindt!