Amsterdams noorderlicht

Of er iemand leuke Amsterdamtips kende. Riep ik op Facebook. En Facebook deed wat Facebook doen moet. Binnen het uur was het tiplijstje al langer dan een weekend dragen kan.

De kinderen werden een weekend uitbesteed. Geen van de partijen zag daar graten in. Er werd voor een keertje 'economisch gepakt' (slechts 1 outfit per voorziene dag). En vervolgens trok de trein ons door half Nederland. Knip, zei de conducteur. Het viel me op dat de couturier der Nederlandse spoorwegen een tikje hipper denkt dan zijn Belgische collega. Speciale snit, die vesten! Maar je moet als man wel voor een fuchsia hemd durven gaan, als je wil solliciteren.

En daar stonden we. In Amsterdam. Ondanks de gietende regen kozen we toch voor 3 dagen fietshuren en niet voor de tramkaart. En dat kan u maar beter onthouden. We zagen veel meer van Amsterdam dan op 3 dagen trammen-en-wandelen mogelijk was geweest. (We fietsten die eerste dag wel twee keer terug naar het hotel voor droge kleren. Een klein conflict met dat economisch pakken, dus dat soldenshoppen, zie hieronder, was louter uit noodzaak. Kuch.)

Voor stof-en-dingetjes-liefhebbers volstaat dit relaas ruimschoots. Dus ik hou het op enkele kleine aanvullingen, dankzij mijn Facebooktipgevers:

- We leenden 100% Amsterdam. (thnx Mattias). Misschien een tikje een 'vrouwengids' (waarmee ik niets over jou wil zeggen, M.) en niet meteen een reisgids voor kunsthistorici. Maar perfect voor een weekend en zeker ruimer dan de trekpleisters in het centrum en de typische shopadresjes. Het boekje leidde ons o.a. naar de The Movies, de oudste in gebruik zijnde Nederlandse bioscoop. De film was schitterend maar ongelooflijk rauw. De programmatie en de locatie, deden ons eens te meer treuren om het verdwijnen van de voor ons enige bereikbare kwaliteitscinema. Het personeel dat in de zaal even vriendelijk komt vragen of de koeling hoger of lager moet, dat zie ik hier nog niet gauw gebeuren.

- Fietsen huren kan op veel plaatsen. Wij hielden het hapklaar en gingen naar MacBike, meteen in het stationsgebouw. Degelijke eenvoudige fietsen met goede sloten.

- Ik ben niet echt een historicus. Mijn romanvoorkeur gaat meestal uit naar boeken die zich in 'het nu' afspelen en op reis bezoek ik liever nieuwe gebouwontwikkelingen dan historische centra. Fietsenhebbend geraak je wel een eindje, dus we reden naar het oostelijk havengebied. Een ander, nieuwer stuk Amsterdam. Naast onze-ogen-uitkijken naar de gebouwen (en hun zicht) ook geneusd (en gevonden) in de laatste solden van Keet In Huis en SissyBoy. Die laatste vind je ook in Antwerpen, maar daar kom ik niet vaker dan in Nederland...

- Waar en hoeveel stof er te vinden is schreef zij. Wat fournituren betreft en effen of 'vrolijk doordeweekse' stoffen, kan ik de uitgebreidheid enkel beamen. Mijn buit was charmant maar beperkt, waarschijnlijk ook hier vindbaar maar dan niet zo goedkoop. Twee katoentjes, een tricootje, gele en gestreepte boordstof:

Dat had alles te maken met het feit dat daar plots hét vestje in de etalage hing waar het volledige stofbudget aan op ging nieuwe voornemens over het toegewijd verwerken van mijn huidige stofcollectie.

- Ook het lekkers van bij De Taart Van M'n Tante bracht zij al in woord en beeld. Jammer dat we de smaak niet kunnen meegeven. Maar misschien wel deze kleine aardigheid. Wij arriveerden daar zo'n uurtje voor sluitingstijd en genoten langzaam van onze taart (ik chocolade, hij pecanoten) en onze 'kapoetsjinooow'. Tegen sluitingstijd kwam één van de taartmeisjes onze richting uit. Niet met de rekening, maar met een papieren zakje met twee taartpunten 'for on the go'. De andere nog aanwezige gasten deelden dat geluk. Evenals de Japanners die sip op de stoep stonden omdat de zaak ging sluiten. Dat extraatje leverde later die dag een onverwachte picknick op, in het museumpark. De taart smaakte dubbel zo lekker, in de wetenschap dat ze die overgebleven heerlijkheden 's avonds niet gewoon bij het afval gooien.

- Zo'n jaar of vier geleden ging onze huwelijksreis hierheen. Dus voor de naam alleen al bekronen we het Noorderlichtcafé tot leukste Amsterdamtip, bedankt Katrijn! Achter het centraal station kan je twee keer per uur gratis het veerpond op. (Neem de verste, helemaal links, richting NDSM-werf.) Fiets mag eventueel mee, ook gratis. En dan een stukje wandelen of fietsen verder en je zit hier:

In de 'serre' of op het terras. Vreselijk gezond en biologisch te doen, van (al dan niet vegetarisch) huisgemaakt lekkers te genieten.

Met zicht op het water en op de stad. In het weekend kan je er vaak een streepje livemuziek meepikken, of een hap theater.

Het laatste deel van onze trip kregen we gezelschap. Van Mélanie.

We vonden haar in een winkel (die van het vestje) op de Albert Cuypmarkt. En omdat wij Mélanie echt kennen en de winkeldame dat best grappig vond, mochten we haar hebben.

Minstens 2/3 van de tijd stralend weer, een geweldige stad en goed gezelschap, wat wil een mens nog meer?