Pompon

We stonden in een winkel in Amsterdam en kozen samen mutsen voor onze meisjes, die bij Omabetty en Opajan alles deden behalve ons missen. En wij dachten aan hen en kozen samen en dat was goed en fijn. "Een jongen en een meissie?", vroeg de vriendelijke kassier die ons met de rekening ook koffie aanbood. Neen, twee meisjes. Wij vinden dat wel stoer, zo'n muts-pet voor een kleuter. Donkerblauw, met een sjaal erbij. En wit met een bolletje voor Zanne.

Ze vonden het prima, die meissies. Ze houden van cadeautjes, ook als dat om 'noodzakelijkheden in cadeaupapier' gaat. Maar Zanne had een bol. En toen kocht ik zelf een muts, ook met een bol. 

En toen kon er eentje niet onderdoen, natuurlijk. Alle kleuren van de regenboog, wilde ze. Een wens waar ik, in soldentijd, voor 43% aan tegemoet kwam. Oker, groen en blauw. En grappig groot daar bovenop dat kleuterhoofd. 

Ik was vergeten hoeveel wol er in zo'n ding kruipt en hoe ik er als kind amper het geduld voor had. Ik ben nog niets veranderd.

Ze loopt gemutst door het huis en zingt liedjes terwijl ze met haar hoofd wiegt. En dan wiebelt de pompon vrolijk mee. Op naar de winter!