Charlie grows up

Ergens in mij woont een diertje dat 24/24u met zachtheid wilt behandeld worden. Een beest dat van dekentjes houdt en van flanel, van langharige katten, van babywangen en van nicky velours. Hoe hoger ik scoor op de vermoeidheidschaal en hoe minder licht de dag ons schenkt, hoe vaker dat beest de kop opsteekt. Als ik dan 's ochtends met half opengebeitelde ogen in de kleerkast tuur, dreigt comfort wear steeds de kieswedstrijd te winnen van meer verfijnde maar stijver aanvoelende kledij. 

En toch, ik weet het, er zijn eleganter outfits dan mijn eeuwige t-shirt + cardigan + jeansbroek. Hemdjes bijvoorbeeld. Dat vind ik eigenlijk heel erg mooi. Zo'n kraag geef meteen een extraatje aan een cardigan. Dus de techniek van het kraagje van de Charlie ontlokte een kleine 'ping' in mijn hoofd. Een polobeleg in tricot gaat mijn petje voorlopig te boven. Maar Charlie is, zonder ingewikkeld te willen doen, t-shirt + kraagje! Dus is tricot met een plus: daar gingen we voor. 

Kleine bekentenis: ik ging er eigenlijk van uit dat de grootste maat, met een heel klein beetje wringen en aanpassen, ook voor mij zou passen. Ik reken, wat de dochters betreft, nog maar tot maat 110. Alles wat groter is klinkt in mijn ogen 'groot'. Hoewel ik eigenlijk ergens wel weet dat er tussen mezelf en mijn dochters nog een behoorlijke range aan aardbewoners zit die toch nog wat kleiner en smaller zijn dan mezelf. Zij bracht me tot inkeer door gniffelend voor te stellen om een shirt van haar zoons te proberen, dat wilde ze me wel eens zien doen. Dus ik gooide het over een andere boeg.

Ik kan geen patroontekenen. Daarvoor moet geschoold zijn en over genoeg technische bagage beschikken. Over allerlei curves en pasvormen en appels en peren, zoals zij of zij of zij. Maar voor mezelf kom ik met patroonprutsen ook al een heel eind. Ik verknipte een goed passend promo-t-shirt en tekende dat over. Ik schipperde wat met de lengte van de kraag, maakte de halsuitsnijding wat dieper et voila, een Charlie voor mezelf.

Volledig gevoerd dat was niet nodig, dus ik maakte een voorbeleg en een rugbeleg. Die stikte ik vast met fluogeel garen. Zo flapt het zeker niet naar buiten, iets wat belegjes wel eens willen doen. En bovendien breekt dat stiksel de vlakke bovenkant een beetje. 

Op de rug stikte ik het beleg vast in een boogje. 

 

En dan nog een beetje freewheelen met details: een rond stiksel op het rechte kraagje...

... en 'flapjes' (heeft dat een officiële naam?) aan de mouwen.

En daarmee kent mijn goede voornemen, 'meer dingen maken voor mezelf', alvast een mooie start. Nooit gedacht dat een kleinejongenspatroon daarvoor de inspiratie zou geven!