Jongens, meisjes, aan de kant...

Ze zag haar sneeuwmanpak liggen op de stapel te klein - te koop en rouwde welgeteld dertig seconden. Daarna zei ze zeer beslist: "Dit jaar ben ik een olifant, ga jij die maken?". Haar toon verdelde me dat ompraten niet zou helpen. Hoe zeer ik ook geen zin had in het maken van een pak dat je ook in de winkel vindt. 

Ik mokte in stilte. Tot ik 's avonds bij het opruimen de olifant Kapplar tegenkwam. Een Ikeaverovering van de dames, hun grote, zachte, gegeerde knuffelvriend. Ik stak in gedachten een hoofd in zijn hoofd en armen en benen in zijn poten en plots popte er een lumineus Ikea-hacking plan in mijn hoofd.

De voorraad in 'onze' Ikea speelde me even parten en hulpvaardig team Gent melde ook een stockbreuk aldaar. Maar ik gaf niet op, 2dehands bood hulp en een paar dagen later smokkelde ik een te verknippen dubbelganger van de dikke vriend ons huis in.

Editie twee van het 'duurzamer verkleden': na een pak met dubbele functie, een pak dat bruikbaar is tot Liv pakweg 32 is. (Of ouder. Maar 32 weet ik zeker, want ik kan er zelf ook in.) Haar kleerkast, die voor 95% uit geleend goed bestaat, bevat een grijs trainingspak uit nickyvelours en meer was er niet nodig. 

Jongens meisjes aan de kant, hier komt Liv de olifant!

Wat boordstof en de poten van Kapplar zorgden voor losse mouwen en beenverwarmers. 

De staart zit met wat losse steken eventjes vast in de naadwaarde van de trui.

Het lijf van de olifant leverde net genoeg stof om een kap aan het hoofd te maken, uit zijn buik haalde ik een hele zak wolk, klaar voor hergebruik.

Wees getuige van een uniek natuurbeeld: innig contact tussen moeder olifant en haar kleintje.

En even later zagen we een bolwassing in verdacht herkenbare stijl: wat een moeder van een selectief dove dochter lijden kan...

Te jong voor het moederschap? Welneen!