Gepluimd

Eventjes lijkt het of ik een tweeling heb. Met een kleuter in de instapklas en eentje in de eerste kleuterklas en twee juffen die het goed met elkaar kunnen vinden, willen de themabriefjes wel eens verdacht sterk op elkaar lijken. Ik speel wekelijks een spelletje 'zoek de tien verschillen', want het is aan de oplettende ouder om op te merken dat de instructies toch subtiele nuances inhouden! Maar nu was de boodschap voor allebei duidelijk: K0 en K1 worden deze week bevolkt door indianen.

 

Ik zag in de loop van het verlengde weekend her en der op Facebook al piekfijne outfitjes verschijnen, met frengels, pluimen en kralen. En de dochters zijn erfelijk belast met een voorliefde voor verkleden, dus ik kon hen moeilijk op pad sturen met enkel wat strepen op hun wangen. Maar deze keer had ik een behoorlijke duw in de rug nodig. Ik heb een rijk jeugdbewegingsverleden maar ook in die tijden was ik de laatste om de klassiekers als piraten, cowboys of ridders en prinsessen op mijn bivakthemalijstje te zetten. Dus ik stond met enige weerzin voor mijn stoffenkast.

 

Tot ik een lap ontwaardde die zonder veel kralentoevoeging al wat indiaan in zich had. Zo-geknipt-diehards herkennen de stof misschien als 'de schoudertas met magneetknoop'. We hadden vorig jaar in de zomer geanimeerde gesprekken over of er nu tipi's of vlagjes op gedrukt staan en deze keer wist ik wel zeker: tipi's zouden het worden!

 

Weg sewers block: luttele uren later dartelden er twee indianen door ons huis. Twee tuniekjes, check. En met een restje stof, een elastiek, wat fleece en een stukje Fast2Fuse had ik hen in geen tijd ook van haartooi voorzien. Bij gebrek aan tipi en wegens regenweer namen ze genoegen met een slaapkamer als actieterrein: ook daar bleken wilde westerntaferelen mogelijk.

 

Ik maakte twee rechte jurkjes met het patroon van deze tuniek. Zonder stroplinten en met een V-hals voor en achter bleek dat zeer geschikt voor een indianenlook. Livs tuniek kreeg een zwarte rug. Als ik haar haren bij elkaar vlecht zodat de donkere kleur er meer uit komt, kan zij met wat fantasie nog doorgaan voor een indiaan.

 

 

 

Die van Zanne maakte ik uit een lapje Monaluna dat ik ook wel iets indianerigs vond hebben. Zij kreeg een rug in mosterdkleur. Maar met dat cherubijnenkapsel heb je al wat meer inspiratie nodig om haar in je fantasie een continentverplaatsing te laten ondergaan.
 

 

 

Bij de pasbeurt bleek Zannes hoofd te omvangrijk voor de ruitvormige hals. Niks te tornen, het zijn verkleedkleren: een snipje in de hals, wat zigzaggen links en rechts en de kous was af!
 

Is dat de vijand op de loer, zijn we in het nauw gedreven zo zonder wapens, is onze argwaan terecht?

 

 

 

Relax, het is ons moeder met haar fototoestel, wees welkom squaw en rookt met ons de vredespijp!