Recykleren: over acedia en 'een giraf op ne vlo'

Waarom ik recykleer, vroeg Boomie me toen we het hadden over mijn bijdrage aan Recykleren 2013. De eerste gedachten die uit mijn toetsenbord rolden waren nobel. Hergebruiken. Inspiratie vinden. Afvalbergvermindering. Meer van dat fraais.

Maar ik moet eerlijk zijn. Eigenlijk gebeurt het wel vaker dat ik het doe omdat de zevende der hoofdzonden mij niet zo vreemd is. Ik webwinkel, want dan moet ik mijn zetel niet uit. En als het bestelde goed niet naar wens blijkt, ben ik ook nog eens te lui om het een retourtje te laten maken. Want dan moet ik me verplaatsen. En dat was dus op voorhand al niet het plan.

Ik bestelde een vrolijk shirt voor de fietsliefhebber die ik liefheb. Met 'een giraf op ne vlo'. L, stond er op de site. Het ding arriveerde en wij plakten er vrolijk een XXX aan. En toen verdween die grijze tent met leuke print in de kast.

Boomies vraag of ik nog eens wilde recykleren toverde het shirt gelukkig weer boven. Inspiratie kwam na Livs enthousiasme over een kledingstuk dat we uit het mooie Kopenhagen voor haar meebrachten. Livs kledingkeuze wordt (net als die van haar moeder) bepaald door twee elementen: het moet 'mooi zijn' en het moet 'plezant zitten'. Waarbij we allebei al heel uitgeslapen moeten zijn om voorwaarde 1 te laten primeren op 2. Heel wat kledingmerken hebben dit najaar erg baggy truien in hun collectie zitten.  Het soort van trui dat je met een mooie legging eigenlijk als jurkje draagt. Deze bijvoorbeeld. Liv bleek fan. Zodoende:

XXXL-shirt + saaie, grijze, 3 maten te grote kringwinkelhoodie werden…

een baggy giraffentrui!

Het voorpand werd uit de t-shirt geknipt, zo ook de halsboord. Achter het voorpand zit nog een laagje spons voor de warmte en de vorm.

Voor de rug moest ik echt puzzelen om het uit het rugpand van de kringwinkeltrui te krijgen. Ik ging die puzzel te lijf met wat sierstiksels voor een mooi kleurcontrast. Enkel dat fronsje had meer uitgesproken gemogen, want nu lijkt het een foutje.

Voor de mouwboorden knipte ik twee rechthoeken uit de kap van de hoodie. En ik voorzag ook Livs favoriete element uit de Kopenhagentrui: gaatjes voor haar duimen. Warme polsen voor een extra gezellig gevoel!

Enkel om te eten wil ze haar duimen eruit halen. En ze maakt er een sport van om bij het aantrekken de duimen "meteen in die gaatjes te tjoepen" (sic). 

Toen restten me nog twee mouwboorden. En daarmee deed ik iets met een vleugje nostalgie. De meisjes hadden als peuter een kousenbroek met fijne grijze streepjes, die ik erg graag zag. Ze is helemaal niet zo bijzonder van print, noch van kwaliteit, maar ik was heel teleurgesteld toen Zanne eruit was gegroeid. Dus knipte ik het kontdeel eraf en zette ik de mouwboorden van de hoodie aan de pijpen van die kousenbroek. En huppa, op een wip was er een paar beenverwarmers geboren!

Aan de onderkant werkte ik ze niet af. Ik belette enkel dat ze zouden uitrafelen: ik stikte met een rechte steek rondom de open kant terwijl ik ze zo hard mogelijk open rok om de elasticiteit te behouden. Daarna rolde ik de afgeknipte rand rond dat stiksel. 

De veel te klein geworden voetjes zijn het enige wat overblijft.

Voor wie zich ook aan baggy wilt wagen, nog even een boodschap van de kleine Ik-ook-er die tijdens de fotoshoot rond mijn benen hing. De grens tussen baggy en (te) oversized is behoorlijk dun! Mijn dochters schelen maar een paar centimeter en toch past de trui voor Liv en is het een wandelende trui met ergens een kindje erin voor Zanne.

En ook: wie wil weten hoe je dat doet, zo'n duimgaten maken, heeft geluk. Deze belhamel eist haar eigen exemplaar, ik zal u de volgende keer eens wat stap-voor-stap fotootjes maken!

Druppeltjeslegging: Funky Legs bij Kousen&Karton

Regenlaarsjes: Bergstein bij Hippe Schoentjes