Maakboom, knikkerboom

- Ik ben niet zo'n fan van seizoensdecoratie, dat is allemaal commercieel gedoe. Maar ik zet wel een kerstboom. Ah ja, voor de kids. Die vinden dat mooi, die lichtjes enzo.

- En helpen ze dan mee?

- Bwa, ze mogen van mij spelen met de stal. Er zijn er plezante tegenwoordig, van Playmobil enzo, daar kunnen ze niets mee misdoen. Maar die naalden dat is toch niks voor kinderen. Ik doe verdorie niets dan stofzuigen en ze jagen me op kosten, er zijn al drie kerstballen gebroken omdat die mormels met de takken hebben geschud!

Ik was al meer dan eens getuige van dergelijke conversatie. En ik zie het toch wat anders. Als je iets 'voor de kinderen' doet, lijkt er mij niets vervelender dan 'kijken mag maar aankomen niet.' Ook ik zet een kerstboom voornamelijk voor de kleine liefhebbers van blingbling en lichtjes. Dus waag ik mijn kans in de maakboomwedstrijd. En maakte ik van mijn boom tegelijk een gezelschapsspel en een ode aan een aantal naaste familieleden. Want Kerst dat is toch ook veel koffie met dierbaren, ofzo.

Welaan dan, tadaaaaa!

Voor mijn schoonvader

Mijn schoonvader gaf les aan chauffagisten in spe. Het feit dat wij er dagelijks (enkel letterlijk, helaas) warmpjes inzitten hebben wij aan hem te danken. Evenals het feit dat er permanent een grote rol alpexbuis resideert in onze garage. Alpexbuis, of toch het omhulsel ervan, dat is hol, daar kunnen knikkers doorheen. Daar zitten ribbels in: dat ratelt als die glazen bollen daar door rollen. Ambiance! De basis voor de boom werd een kartonnen doos, met een paar colsonbandjes kreeg hij zijn kerstvorm.

Voor mijn dochters

De buizen zaten amper aan de doos vast, of er rolden al knikkers doorheen. Wat de werkzaamheden niet echt vergemakkelijkte maar de werkijver wel vergrootte. Het verbaasde me hoe lang de meisjes zich konden amuseren met het laten rollen op zich. Maar het spelelement kon nog worden uitgebreid, vond ik.

Onderaan kwam dus een 'stalleke'. Wie de knikker in het Jezeke krijgt, krijgt vier punten. Moeder Maria is er drie waard en Jozef twee. De vergaarbak der kerststalsterren, vertegenwoordigd door een stel vrolijke schapen, is een punt waard.

In de gaten spande ik stukken oude nylonkous met onderaan een knoop, zodat de rollende objecten niet in de woonkamer belanden. En voor u het zelf kunt bedenken en onder mijn neus kunt wrijven: ik geef toe, zo'n rode rimpelige gatenvulling en daarnaast de afbeelding van een versgeboreling, dat geeft misschien gedachten die u niet met kerstmis associeert. Maar het gààt tenslotte om een geboorte, nietwaar, open en bloot in een stalleke. Laat ons dat bij dezen niet vergeten.

De kerstverlichting werd multifunctioneel en dient als scorebord. 

De ringen (ofte het eerste cirkelvormige object dat ik tegenkwam, twee rolletjes washitape) worden naar omhoog verplaatst op de rij lampjes volgens het aantal verdiende punten.

Voor Nonkel Thierry

Nonkel Thierry, de man wiens naam mijn kinderen maar niet kunnen onthouden. De partner van mijn schoonzus, de waaghals, de vrolijke leef-het-zelver, het eeuwige jongetje van tien en ook: de verzamelaar van oude flipperkasten. Nonkel Thierry bracht inspiratie toen er zich een technisch probleem voordeed. De knikkers rolden gezwind door de boom en keilden daarna allemaal heel hard de vergaarbak in. Niets te punten scoren bij de boreling. "Daar moeten stokjes tussen die de knikker uit zijn baan brengen", zei mijn man. Ik moest denken aan de flipperkasten van Nonkel Thierry en gebruikte de rest van de kerstlichtjes als obstakel. Werkte perfect.

Heel even vond ik het jammer dat ik geen bewegingssensoren ter beschikking had om de boel te laten flikkeren bij hoge score. Even maar, zei ik.

Voor mijn moeder

Mijn moeder, zij leerde haar volk knutselen met waardeloos materiaal. De basis voor de boom werd een kartonnen doos. Maar ook was ze inspiratie voor het gebruikte kleurenpalet. Mijn moeder en ik hebben niet echt dezelfde smaak maar we vinden wel vlot compromissen. Alleen wat kerst betreft. Ik vind kerstversiering leuk zo lang het niet te kerstig is. Voor mijn moeder betekenen deze dagen: losgehen met alles wat rood of groen is, schittert of vol engelenhaar hangt. Speciaal voor haar koos ik rode alpexbuis en een achtergrond van groen inpakpapier. De kerstballen (overschotten van doopsuiker die ik al eens eerder als kerstballen gebruikte) mochten dus ook niet ontbreken maar kregen een functie: ze zijn recipiënt voor het spelmateriaal wanneer er niet wordt geknikkerd.

Zelfreflectie
Toegegeven: ware dit een in productie te nemen object (haha, stel je voor!) dan betrof dit een prototype.   De boom is een soort van duurzaam omdat hij voor een deel uit gerecycleerd materiaal bestaat (een doos, bijvoorbeeld, en doopsuikerbollen) en voor het overige deel uit materiaal dat na afbraak zijn oorspronkelijke functie terug krijgt. Buizen, en lichtjes, en knikkers. Over zijn levensduur durf ik nog geen uitspraken te doen.

Hij heeft een hoog knutselgehalte. Het was bijvoorbeeld niet zo makkelijk om de lampjes mooi door de lagen karton te krijgen. Er zijn bij gevolg maakbomen die op vlak van esthetiek veel hoger scoren, ik heb mijn favoriet alvast gekozen. Maar werkt hij? Oh ja, hij werkt! Een hele namiddag lang zelfs. En wie Zanne goed kent, weet dat dat eerder uitzonderlijk is, speelgoed dat een toertje van de grote klokwijzer boeiend blijft. Groot succes op de lanceringsdag, en na een nacht slapen rende ze er meteen weer heen. Misschien moeten we haar knikkerbaanwens toch eens ernstig beginnen nemen. Aanvankelijk ging het zo:

Knikkerboom, alles in orde from Riet Vd Walle on Vimeo.

Af en toe ook wel eens zo:

Maakboom, soms gaat het mis from Riet Vd Walle on Vimeo.

Na een tijdje werden de zingzakken erbij gehaald en voorgebonden, tot de rand gevuld met knikkers om niet telkens te moeten klimmen en dalen, en vlogen de knikkers aan de lopende band doorheen de boom. Af en toe kreeg die last van constipatie en moesten we wat bewegen met de buizen. Maar hé, zelfs dat past in het kerstthema, met die rijkelijk zoete en niet bepaald vezelrijke feestdissen voor ogen...

Zin op mijn maakboom uw stem te gunnen? Dat kan op Pinterest, waar hij tussen alle andere naaldlozen terecht kwam. Even inloggen met je Pinterestaccount en op dat hartje drukken. Alvast bedankt!
(Edit: de wedstrijd is intussen afgelopen en de winnaars zie je hier. Maar de wedstrijd zelf zal de meisjes worst wezen: met de knikkerboom wordt nog dagelijks duchtig gespeeld. Alpexbuizen en wat karton, een aanrader voor wie zoete kerstkinders wil! Je moet wel tegen wat knikkerlawaai bestand zijn.)