Boy or girl?

De jongste oogappel van de familie heeft dat nulletje voor een 1-tje geruild, heeft al stoere schoenen en veel noten op zijn vrolijke zang. Stilaan neemt de ontdekkingszin het over van de huidhonger: kleine Ben is even energiek als grote broer Stan, maar deze alpinist in de dop is vooral geïnteresseerd in al wat op het eerste zicht in de hoogte onbereikbaar lijkt. 

Tijd voor nieuw knuffelig babybloed dus. Voor de momenten dat we willen cocoonen onder een dekentje, in plaats van achter een klimmer aan te gaan. We moeten nog even wachten: in januari maakt de eerste nazaat van zus Linde van mij 'Tante-Riet-tot-de-zevende'. Een geluksgetal én een geluksstofje voor de nieuweling: ik maakte alvast een ienieminiekostuum in maat 50.

Als u bij deze eerste foto denkt dat er in de familie al kond werd gedaan van het geslacht van de baby, dan heeft u het mis. Het is voor ons vooralsnog een raadsel of het een neefje of een nichtje wordt. Al weten de ouders zelf wel of de buikinhoud piemelhebbend of piemelloos is. Dat schrikte me niet af om alvast aan garderobeaanvulling te doen: met een beetje dubbelzijdigheid kom je ook al ver in de unisexwereld. Ik ben normaal niet zo van het roze-voor-meisjes-en-blauw-voor-jongens, maar in de omkeerbare wereld maakte ik deze knipoog toch.

Het broekje is volledig gevoerd en heeft voetjes uit nicky velours. De kleur van de voetzooltjes kan je zelf kiezen door de broek binnenstebuiten te keren.

Als het een jongen wordt, denk ik niet dat de papa in kwestie er zo'n  hippe fuschiadragende vogel van zal maken. Maar niemand hoeft dan te weten dat hij met zijn versegeboren voetjes tegen die roze zachte zooltjes aan zit, en aan de buitenkant zie je gewoon blauw!

In het vestje is het kleuraccent wat subtieler: enkel het lintje om de overslag dicht te houden is roze aan de ene kant...

… en aan de andere kant blauw. Ook dit kan je dus binnenstebuiten draaien.

Ik baseerde me op een patroontje voor het pakje, maar omdat ik uiteindelijk breedte, mouwbreedte en mouwlengte aanpaste en van een gewone t-shirt een overslagje maakte, kan ik stellen dat ik eigenlijk alleen de curves van de raglan heb bewaard. Ook aan het broekje werd aardig gesleuteld. Voor de muts hield ik me wel vrij goed aan het patroon. Geen omkeerbaarheid hier: dat maakte de top wat te dik om nog mooi te kunnen knopen. Dan maar twee mutsjes!

En ook hier de eeuwige vestimentaire oneerlijkheid: is het een jongen, dan heeft mijn zus meteen een cadeautje-met-roze-streep voor de buurmeisjes op de ziekenhuisgang. Wordt het een meisje, dan is ook de blauwe versie prima bruikbaar en heeft het gelukskind dubbel geluk!