Een samenloop van aangename omstandigheden

U weet intussen waarom mijn blog niet eens fluistert maar zwijgt. Maar dit weekend was er een samenloop van aangename omstandigheden, die maakt dat hij vandaag toch nog een gilletje kan geven.

De eerste omstandigheid toonde ik u al meermaals maar wordt mooier en mooier. Wij wonen in een rijhuis met een tuintje van 6 op 10. Dat is 6 op 10 keer te groot voor de tijd die ik erin kan stoppen. En tegelijk te klein voor twee kleuters die op hun best zijn als ze buiten mogen spelen. Maar in de loop van het jaar verscheen er achter dat tuintje, tussen ons huis en het spoor, een zee aan speelruimte die we niet moeten onderhouden. Een natuurspeeltuintje van de stad. Met twee wilgenhutten, een picknickplekje, twee wolkenkrabbers van insectenhotels en een bijhorende weide met wilde bloemen. De hutten staan intussen in het groen. Een droom van een fotoplek. En als het gras is net afgereden, grappen we dat we een hof hebben met een tuinman. 

De tweede omstandigheid is het feit dat de dames nogmaals door de mensen van Duplo werden verwend. Met een picknickset.

Wat past er nu beter bij die burentuin? In dezelfde reeks bestaat er ook nog een ijsjesset, maar ik deed een poging tot het promoten van gezonde voeding. Eieren voor mijn geld: Zanne speelde het spel waarheidsgetrouw, liet het brood links liggen en viste het beleg er tussenuit.

Maar een druif ging er ook best in. Dat wel.

En de derde omstandigheid is de meest verzachtende: degene die zalft dat ik alle mooie nieuwe patronen even aan mijn neus moet laten passeren. Omabetty maakte de intussen al her en der verschenen jumpsuit uit La Maison Victor. In tweevoud.

Voor Liv in een hoogbejaard stofje, dat "al wel honderd jaar" in de kast van mijn grootmoeder lag. Het valt geweldig mooi, het is iets glad en flodderig in een soort roze dat mooi bij Livs vel blijkt te passen.

In het midden zit een strik van satijnlint, maar die is maar 'nep' en zit vastgestikt aan een elastiek die door de taille gaat. Want ergens op school woont denk ik een beest dat stroptouwtjes uit kledij verzamelt. Of opeet.

Voor Zanne kocht ik bij Bambiblauw een stuk Cosmic Blue van Atelier Brunette, de mooiste uit de reeks naar mijn smaak. Die kreukt wat harder rond het lijf van zo'n wriemelkind, maar zit ook geweldig luchtig en goed.

Mijn dochters voerden een test uit op de speelbaarheidsfactor.

Met glans geslaagd!