Ik ging naar een homesale van Hello Josephine. Good karma for me, die avond, toen ik aan de outlettafel stond. Er lag een stapeltje gerief van L'Asticot, een van mijn favoriete merken. Dat ene jurkje, waarbij menig aanwezige moeder kirde van opperpoezeligheid, was er enkel nog in een maat 4 jaar. En ik was de enige aanwezige met een 4-jarige uit de kluiten gewassen 3-jarige. Content als een kind nam ik het ding mee naar huis.
Het jurkslachtoffer was zich zeer bewust van alle aandacht. Thuisgekomen vroeg ze prompt: "mag ik nu dat kleedje aandoen waarin alle medammen mij schjattich vinden?". Tja. Het scherpte ook meteen haar podiumallures. Eens in het jurkje gehesen, bracht ze deze zeer elegante vertoning ten berde. Hoewel in jurk, draagt Zanne hier de broek:
Nog steeds volledig fan, liet ik de jurk aan mijn moeder zien. Die het ding, zo zijn wij dan, binnenstebuiten keerde en besliste dat het een fluitje van een cent moest zijn om een gelijkaardig exemplaar te maken. En bij een van haar vriendinnen was een kleinkind op komst, dus de jurk werd meegegeven om te kunnen bestuderen.
De jurk plus replica werden teruggebracht en uitvoerig geshowd... en toen verdween het origineel.
Er zijn verschillende theorieën. Mijn eigen slordigheid of die van mijn moeder zijn de meest logische. Maar het kan ook een straf zijn wegens schaamteloos plagiaat. Of een geschenk aan de NMBS, want er bestaat ook een piste waarbij mijn vader het patroon én de jurk mee op de trein zou hebben genomen in een plastic zakje. (Ook het patroon is verdwenen.)
In elk geval, er kan geen 'schuldige' aangeduid worden, en we rouwen samen om het verlies. Dus maakte mijn moeder een troostjurk. De hele historie zal Zanne worst wezen. Ze fladdert vrolijk rond in het surrogaatexemplaar. En bleek vanmorgen plots ziek in hetzelfde bedje als haar zus: als ze een fototoestel ziet, gaat ze zeer gemaakt lachen van oor tot oor.
Mijn moeder bidt tot Sint Antonius dat het origineel zich nog laat zien. Ik geniet intussen van de vervanging, die er ook mag zijn!
Prachtig hoor!
BeantwoordenVerwijderenKeileuk en dat filmke: zalig!
BeantwoordenVerwijderenIk wil dat patroontje ook wel;-) kZal eens bellen naar den NMBS
BeantwoordenVerwijderenoch, dat klinkt als iets wat ik ook voor zou hebben... Zo ben ik eens een nieuw naaiboek kwijt geraakt. Ik vermoed per ongeluk in het papier gegooid en dus mee opgehaald de dag nadien...
BeantwoordenVerwijderenLijkt me zalig om dragen! En dat filmpje is zo grappig! Zalig, mondige kinders.
BeantwoordenVerwijderenNa 3 jaar vrijwilligerswerk in de kleuterklas zie ik hier een volmaakte imitatie van Pippi en juf ineen :) Acteertalentje, die Zanne! En cutie, dat ook.
BeantwoordenVerwijderenHaha! Zalig jurkje en heerlijk filmpje. Hopelijk komt het origineel ook nog uit. Dat vingertje herken ik, 't zou zo Klaas kunnen zijn :-) (An)
BeantwoordenVerwijderenHaha, de max toch, die Zanne! En zo verdwijnen zeg, dat origineel. Ik zou daar ambetant van zijn, zo niet weten waar dat gebleven is... Maar een geweldige kopie!
BeantwoordenVerwijderenDie lach ... die ken ik ... die van ons doen dat ook
BeantwoordenVerwijderenHihi, geweldig bericht om te lezen :) En mooie jurk, uiteraard.
BeantwoordenVerwijderenhaha, 3 maal 3 is 4 :). Zalig hoe ze staat te zingen en tateren!
BeantwoordenVerwijderen'Neen, ik ben aan het zingen'...Zeer herkenbaar hier thuis. En het kleedje... Ik moet toegeven dat ik het surrogaatexemplaar leuker vind!
BeantwoordenVerwijderenSuper lief kleedje!
BeantwoordenVerwijderenAmai zeg, bij mij nu op de iPad is het filmpje van het origineel zelfs verdwenen! ;-)
BeantwoordenVerwijderenMooi hoor, de knock-off!
haha, bij mij ook. Ben speciaal uit de zetel gekropen en op de computer naar dat spektakel gaan kijken!
Verwijderenriet, super! superriet :)
BeantwoordenVerwijderen