De jas zonder verhaal

Ik had verwacht een soort van sewer's block te moeten ondergaan, na een halfjaar intensief naaimachinewerk voor Zo Geknipt!2. Maar niets blijkt minder waar, het lijstje met projecten groeit en de goesting groeit mee. Wat dit bericht betreft is er wel sprake van enige writer's block: geen vrolijk verhaaltje deze keer maar de droge feiten. En ook het model liet het afweten.

Nu ze het tot covermodel van een boek schopte, worden ikzelf en mijn camera enkel nog getrakteerd op rare snoeten. Alsof ze me wil laten zien dat ze, wat haar modellencarrière betreft, professionals verkiest. (En gelijk heeft ze.)

Gegeven: een winterjas voor Zanne. Want mijn dochters schelen exact 4 cm en dat is minder dan 1 kledingmaat: mijn maaksel van vorig jaar, voor Liv, is nu al te nipt voor Zanne. Zonde. 

Patroon: wie goed kijkt, herkent de Cockpit uit Homemade Mini Couture. Zonder paspelzakken, klepzakjes, zonder kraag en zonder mouwboorden. Het mooiste detail - de dubbele rugpas met knoop - behield ik wel maar zit wat verstopt onder de kap.

Ik kocht op de DIY fashion fair van La Maison Victor een onfotografeerbaar mooi wolletje: ecru met olijfgroene draden, met een gouden spikkel. Op geen enkele van onderstaande foto's komt het tot zijn recht. De voering werd middenblauwe 'pluis'. Bij dat geheel wilde ik graag nog wat meisjesachtige details, omdat het patroon eigenlijk een jongensjas is. Ik dook in mijn kast en warempel, mijn all time favourite 'Mitsy' van Liberty bleek perfect bij voering en buitenstof te passen.

En toen ging ik wat 'loos' in de details! Zo ver zelfs dat ik mijn lieve wederhelft, in koersoutfit nog wel, naar de dames van Hexagoon stuurde om 'groene Mitsy paspel' te zoeken. Hij werd gelukkig snel en zoals altijd deskundig geholpen, maar ik denk dat de dames hem wel een bizarre passant vonden.

Sommige van de details waren op voorhand zo bedacht. Sommige kwamen er ter camouflage van een zich stellend probleem. Maar het moet gezegd, het eindresultaat ziet er niet uit als een en al oplapwerk. Het zit netjes in elkaar. Ik overloop even met u:

Ik matelasseerde de mouwen. Lees: ik stikte mijn gladde voering flink in ruitjes tegen een laagje fleece. Ik vond dat, zelfs met boventransport, een *censuur*werkje maar ik moet zeggen dat het loont: het jasje gaat super makkelijk aan en uit.

Ik vond bij Veritas dè perfecte rits (goud met een mooie lange trekker). En keek even later lelijk op mijn neus toen het ding niet deelbaar bleek, en niet verkrijgbaar in deelbare versie. Gelukkig wist ik dat Fynn wel kaas heeft gegeten van toveren met ritsen en hun trekkers. Enig mailverkeer later zat die mooie trekker op een andere, wel deelbare rits. Aan Zannes kin zit hij verstopt onder een laagje bloemen.

Ik paste de halsopening wat aan en tekende een kap in plaats van de kraag. Die viel wat kort uit aan Zannes voorhoofd (zeker wanneer hij haar 'balletdot' moet bedekken) dus daar kwam een 'klepje' bij.

Aan de binnenkant van de kap zitten stroppers verstopt.

Aan de binnenkant van de mouw zit een lusje voor wanten. Ik geef toe, niet zo ingenieus als het wantensysteem van vorig jaar, maar het werkt vast ook!

In de jaslus zit paspel. Dat vond An er zwaar over... maar het is - écht waar - een heel snelle en makkelijke manier om een jaslus te maken! Een streepje biaislint over een streepje paspel heen, 1 keer stikken, en je hebt een stevige jaslus met touw. En ze ziet er nog mooi uit ook!

En tot slot: 1 knoop. Gevonden bij Veritas, keihard scoren bij de kleine prinses. Hier in kunstlicht gefotografeerd om toch een idee te geven van de koninklijke fonkel van de stof.

Een koninklijke buitenstof en een teddyzachte voering! Geef toe, daar wil je toch zelf induiken?