Een hemd, een broek en een spaarpot van stof

Ik toonde u al heer Siebe in zijn proefhemd. Vandaag is het menens: Siebesfeest! Hoewel we het proefhemd - naar mijn normen - eeuwen voor de deadline rond zijn lijf pasten, slaagde ik er toch in om vorige woensdag pas de laatste hand aan het feesthemd te leggen. Met de nodige spanningsopbouw tot aan de pasbeurt vrijdag: meneer vond het nodig om tussen begin maart en vandaag nog een aardig eind te groeien. Dus de - toen al een maat groter getekende - Theo werd nog verbreed aan de schouders en uiteindelijk, uit vrees voor openspringende knopen, in de zijnaad op een halve cm gestikt. Maar hé, hij past!

Voor de stof zetten moeder en zoon zich op de bank voor een reis door stoffenwebshopland en landden ze bij Petite Couture. Rocket Age van Riley Blake voldeed aan alle voorwaarden: een echte jongensstof die figuratief is en toch niet kinderachtig. Een achtergrond in millimeterpapier, wat berekeningen waar ik geen touw aan vastknoop, en raketten in allerlei banen rond de aarde. Dat millimeterpapier is trouwens heel handig als je de plaats van de knopen moet bepalen!

En huppa, daar was meteen een thema voor het feest geboren. Ik gebruikte een stukje van de stof voor de uitnodiging en nam het raketje over: de genodigden verzamelden zich vanmiddag in de tuin rond Siebes lanceerplatform.

Aan de uitnodiging zit een scheurstrookje. Wie wil, kan Siebe een tip of wens meegeven voor zijn ruimtereis.

Om die tips te verzamelen dachten we eerst aan een spaarpot. Maar uiteindelijk nam ik Zo Geknipt!2 ter hand en werd het een kokertoiletzak. Ik fronste even om wat ik zelf schreef - dat heb ik altijd als ik handleidingen moet volgen, dus ook die van mezelf. Maar ik kan u bij dezen bevestigen dat de uitleg klopt! 

In het deksel stopte ik een rits, die als spaarpotgleuf dient. 

De binnenkant kreeg een voering van toile cirée, zodat scout Siebe het geheel nog een nuttig tweede leven kan geven op kamp.

Ik het hemd, Siebes moeder de broek, was de deal. Ook dat had wat voeten in de aarde. We vertrokken van een langere versie van de grootste maat van de Cisse. Want die vonden we allebei het mooist onder dat hemd. Siebe is een welgevormd, niet al te struis kind, maar een pasbeurt leerde ons toch dat maattabellen niet liegen. Dus gingen we over op een op maat getekende broek, maar wel met de details van de Cisse. Alle ontwerpcredits voor Zonen09, dus!

De broek werd moeders werk. Aleen de ritsgulp, daarin durfde ik haar nog niet gidsen. Want dat deed ik zelf nog nooit! Dus die nam ik voor mijn rekening, met de Cissehandleiding erbij, en dat bleek weer helderheid troef. De voering van zakken en tailleband werd hemdenstof, om het geheel 'onzichtbaar bij elkaar te laten passen'. Want ik hou van dat soort folliekes, en Siebes mama ook. 

We trokken nog even de zon in, voor een handvol foto's.

En kozen uiteindelijk toch de binnenexemplaren voor Siebeskaartjes.

Zo'n feest met een huisstijl, dan is er sprake van nopjes bij deze dame! En wat nog fijner was: de feesteling zelf weet al die details ook wel te smaken.

Goeie ruimtereis, Siebe!