Hartjes voor de zomer: het eerste en het laatste

Tig zomerjurken passeerden hier, de voorbije maanden. Meters katoen, en nog meer meters fronsdraad. Eerst als hoop voor wat er zomergewijs komen zou, vervolgens als koppige volharding onder een twijfelachtige wolkenhemel. En tot slot tijdens een hittegolf, als beloning voor al die jurkjes met een open rug.

Het allereerste zonnegoed dat ik maakte is al een half jaar oud, maar kreeg hier nog geen welverdiende vermelding. Het betrof nochtans de verjaardagsjurk van mijn goede vriendin Liv, ook wel 'kleine Liv', mijn favoriete vierjarige. Mejuffrouw heeft een sterk karakter en veel gevoel voor humor, evenals een duidelijk idee over wat ze wil en niet wil. 'Dansjurken' wil ze. En laat ik intussen behoorlijk onderlegd zijn in het fabriceren van dansjurken: niet moeilijk om een verjaardagscadeautje te vinden.

Voor het model kreeg ze zes schetsen. Had ik geld moeten inzetten op haar keuze, dan was ik er - samen met velen onder u - ongetwijfeld rijk van geworden. Oh heerlijke voorspelbaarheid der vierjarige prinsessen.

Voor de stof viel haar pinboardafspeurende oog op een van de paneeltjes van Bambiblauw. Moeder noch maker protesteerden.

Het model is een Tinny en die werd - dat zie je misschien op de foto's, al vaak en met veel plezier gedragen. Dat motiveert voor een herhaling van het proces wanneer Livje vijf wordt. Haar ouders zullen eens lachen en hun wenkbrauwen ophalen, maar ik mag haar wat dit betreft alvast categoriseren onder de 'makkelijke klanten'. 

Nog een kroontje op haar jarige hoofd en het feest kon beginnen.

En dan maken we een sprong in de tijd van een goed half jaar. Van het ene ♥ Livje...

... naar het andere! Ander bouwjaar, maar op zijn minst even ♥.

Op een dag waarop niets me leek te lukken zoals het hoorde, concentreerde ik me dan maar op mijn zenactiviteit bij uitstek: naaien voor de dochters. Deze keer geen hartje verwerkt in een middenachtersluiting, maar gewoon een gat in een niet-gevoerd rugpand, voorzien van een rond beleg dat ik vaststikte met wat siernaadjes.

Voor het rokje gebruikte ik twee lapjes paneelstof, die eigenlijk kussens hadden moeten worden voor Van Katoen maar niet meer door de productielijn geraakten. Die paneeltjes waren te nipt voor een rokje maat 128, dus ik zette er wat driehoeken tussen.

Om het model een retrolook te geven die bij de stof paste, maakte ik geen klassiek jurkje met een rok die start in de taille, maar schuinde ik de zijnaden wat uit en liet ik het rokje iets lager beginnen. 

In het voorpand stopte ik kleine rushes tussen het knopenpat, waarop ik wat sierknoopjes naaide. De jurk sluit met drukknopen maar die zitten goed verstopt. 

Ik maakte het geheel een beetje op de groei: ruim genoeg voor een laagje eronder, of voor een scheut tegen volgend jaar.

Liv was blij met de nieuwe aanwinst en wilde op de foto, maar liefst niet binnen. Hoe zou je zelf zijn: rondlopen in een kersverse opperzomerjurk, bij 32 graden, maar met een onweer dreigend in de verte.

Terwijl ik geniet van foto's waarop we de laatste zonnestralen vingen...

... gutst de regen hier met bakken uit de lucht. Tijd voor verfrissing, tijd om de zomer uit te zwaaien en de naaifocus in de richting van de stapel wolletjes te draaien.

Tijd ook voor het serieuzere werk...

... want daar is nog wat werk aan de winkel. ;-)