Tussenseizoen, part II

Voor Zanne maakte ik een meerseizoenenjas, maar dat was voor Liv niet nodig. Er hangt een dikke gewatteerde knuffeljas klaar, die de kast uit komt zodra we kunnen sabelen met ijspegels en zodra we kunnen genieten van de Frozenintro op de voorruit. Onze (verder optieloze) auto heeft één magic trick in zijn marge: ijssterren die groeien terwijl je rijdt. Gevaarlijk mooi. 

Maar voorlopig blazen we niet veel meer dan wolkjes in de lucht en rapen we kastanjes, en daarbij past: een herfstjas. Berlin, ook hier. 

 

Mijn doorgedreven stofopwerkplan deed me een combinatie uit de kast halen die me tot in de afwerkingsfase wat deed fronsen en twijfelen. De buitenstof ligt al jaren op de 'verkoopstapel' wegens gekocht in een vlaag van zinsverbijstering. Voor een broek als ik me niet vergis, en vervolgens voor niets meer, want kleine diva's durven vast niet op straat met een moeder in een bompabroek. Een rafelig dun stofje in een onbestemd groen, dat moeilijk verwerkte en moeilijk te fotograferen is. Bovendien dansten de ruitjes op en neer tijdens het maken en heeft de stof weinig tot geen warmte in zich. Ik had dus mijn twijfels, en bleef maar 'leger' of 'jager' denken, tot zij me de bruine paspel door koperen liet vervangen en ik er langzaamaan toch iets in begon te zien.

En daarbij, als voering, een prachtige bling-Lucy-has-a-secret-stof van bij Mon Depot. Een lap die ik ooit blind verliefd kocht en vervolgens doelloos parkeerde, omdat het zo'n specialleke is.

En ik weet niet of u het ziet zoals ik het zie - de inhoud van de jas heeft bij mij natuurlijk een streepje voor - maar helemaal op het eind besloot ik: ik vind dat het marcheert, samen. De stoffen, het seizoen, het paspel, het kind. Onderstaande foto geeft de meest realistische weergave van de kleuren zoals ze in het echt zijn, and I ♥ it.



Ik watteerde de voering, en dat was een beetje een uitdaging want de stof heeft al een zekere dikte en structuur.

Ik wilde vermijden dat de meisjes er zouden uitzien als een tweeling met hun jasjes, dus ik varieerde een klein beetje in opties. Geen zakflapjes deze keer en geen verlengde versie. Wel paspel, en twee knoopjes boven elkaar in plaats van naast elkaar. Dat maakt het front licht asymmetrisch, maar het stoort mij niet. 

Deze keer vergat ik de plooi op de rug niet, maar het flapje liet ik weg.

Ik wilde namelijk graag schouderflapjes, vond knopen in de perfecte kleur in mijn kast, maar had er maar net genoeg. 

Ik combineerde de staande kraag met de kap, en verving het beleg van de kap door boordstof - prikstofhater nummer 2 in da house. Ook Liv kreeg duimgaten aan de mouwen en klikkers voor wantjes.

Voila. Meer moet dat niet zijn. Ik ken niet veel van kleuranalyse, maar als ik voor Liv op een type zou moeten gokken, dan denk ik 'herfst'. En die holde ze in, de herfst, met een jasje dat er prima in past!