dinsdag 6 juni 2017

Liv is Zweeds voor leven: part II

Na part I over de lentefeestkledij, part II, dus. Liv is Zweeds voor leven. In dit specifieke geval is Liv ook Nederlands voor het geluk der eenvoudige dingen, zin voor traagheid en voor relativering. "Het is al lang goed" is Livs leuze. Ik deed een poging om er naar te leven in de feestorganisatie. En wonderwel, dat lukte.

De moraal van het verhaal dringt langzaam door. Ik heb van alles in mijn hoofd als ik aan een project begin en kan daar soms doorgaans moeilijk van af stappen. Maar ik leerde: mijn hoofd is een eenpersoonswoning. Zonder ramen. Er is niemand die er in kan kijken. Er is dus ook niemand die kan weten hoe ver het uiteindelijke resultaat van de wilde brainstorm af staat. En meestal is het uiteindelijke resultaat "al lang goed".

Hoe het moest zijn en hoe het was, deel 1.
Het begon met de uitnodiging. Ideaalbeeld was: ik teken op het raam, Liv staat daar achter, en dan neem ik een foto en zie je de gelaagdheid van het glas en daarachter een wazig Livje. Resultaat was het volgende:


Wazig Livje check. Gelaagdheid - hoewel wel degelijk aanwezig - niet met het blote oog waarneembaar. En al helemaal niemand die nog iets van glas ziet. Hoewel het echt een tekening op glas was.


Die gelaagdheid zie je pas bij driedubbel dik veiligheidsglas, en niet als je de boel op een stuk vlakglas tekent en er dan mee de weide in trekt om te doen of je raam toegang geeft tot een prachtig groen uitzicht. Ik had evengoed gewoon met Photoshop de tekening op een foto kunnen plakken. Maar het was 'niet lelijk en zeer Livs', vond zij, dus ik liet het gaan en mepte op de bestelknop.

Hoe het moest zijn en hoe het was, deel 2.
We twijfelden een hele tijd om een zaaltje te huren voor het feest. Want onze tuin is een van de uitlopers (let op het woord...) van een 10 jaar durende verbouwing. Net dat plaatje dat je wat achter de showkiekjes moffelt als je het geheel laat zien. Uiteindelijk hakten we in het voorjaar knopen en gingen we voor het ambitieuze plan om het terras aan te leggen tegen het lentefeest. En dan weet u hoe dat gaat. Aannemers die afhankelijk zijn van het weer, een paar weken na regen komt nog meer regen... en er kwam steeds meer kracht op het stokje dat een opening klemde tussen de betongietdag en de lentefeestdag... tot het stokje uiteindelijk brak. Gevolg: tegen het lentefeest was het terras wel gegoten, maar er mocht nog niet op gefeest worden.

Wat jankerige paniekserenades leken me wel op zijn plaats dus even liet ik me in alle toonaarden gaan. Maar tegelijk was er geen tijd voor wentelen in ongeluk: we verzonnen een last minute tuinkamer in de helft van de garage, die in no time - en met dank aan noeste grootouderlijke arbeid - feestklaar werd gemaakt. De ene week nog een donkere, vuile en vooral volgestouwde garage, de volgende week een witte tuinruimte met plantenhangers uit betonnet (want dat was toch in veelvoud voorhanden) en tegen het plafond geniete doeken voor een min of meer egaal geheel. De tuinkamer, Bistro Billet in de volksmond, is post-feest al een hele week mijn half-buiten-kantoor.


Hoe het moest zijn en hoe het was, deel 3.
Ik verzamelde een paar maanden lang kleine flesjes van ahornsiroop en konsoorten. Eva pende daar met veel geduld Livs naam op, als uiterst aangenaam gezelschap op een uiterst rampzalige dag. Net als op Livs jurk, in (bijna) alle talen van de wereld. Bedoeld als vaasjes voor op tafel, maar ook als hangvaasjes voor aan de betonnetten.


Ziet u hangvaasjes, hieronder? Ik zie klimop. Het gevolg van een snoeibeurt aan de haag van mijn ouders. Een wat verbouwereerde schoonbroer kreeg de doos met afgeknipte stengels in zijn handen geduwd bij de start van het feest. Een, ik geef het toe, wat ruwe ontvangst - het enige stresshalfuurtje van de hele voorbereiding. Hij hing de klimop feestelijk en groen aan de netten. De vaasjes deden dan maar vrolijk hun werk op tafel.


Hoe het moest zijn en hoe het was, deel 4.
We lieten Liv op voorhand kiezen: ofwel kreeg ze een groot feest met veel mensen, ofwel kreeg ze een beperkt rondje taart met koffie in combinatie met een weekendje enig kind, met haar beide ouders, zonder zus. Ze ging resoluut voor een feest, met als bijzondere vraag: "Ik wil iets over mezelf in een micro." Veel klasgenootjes vierden hun eerste communie en Liv volgde de voorbereidingen mee, dus enige zingeving leek haar wel op zijn plaats.

Ze nam uiteindelijk zelf de micro in handen. We verzonnen een zoektocht met verschillende opdrachten doorheen het huis, en Liv deed de speluitleg als welkomswoord. Ze oefende wel twintig keer, en gebruikte de micro als schild tegen het zwaard der verlegenheid. Het schild hield stand. Moederlief blonk.


Gasten hielden bijvoorbeeld halt in het Museum van Livs Leven.




Of passeerden de gang met fratsen. (Soms handig, toch, een blog als archief.)


Het plan 'een album van haar geboorte tot nu' is eigenlijk deel 5 van de hoe het was en moest zijn. Het werd gereduceerd tot tien foto's die de gasten moesten rangschikken volgens leeftijd. (En dat album is toch veel leuker achteraf, als de lentefeestfoto's er ook in staan, niet?)


De winnaar kreeg een mand vol dingen die 'typisch Liv' zijn. Bijvoorbeeld confituur van opa en oma, een bloemkool, een fles plat water en een pak honingwafels. Daags voor het feest kreeg Liv een hilarische ingeving: "De verliezer wordt gestraft en krijgt een mand vol alle dingen die ik niet lust. "


Had die verliezer even geluk dat Liv weigert te genieten van een aantal geneugten des levens? Neef Jens ging naar huis met een mand gevuld met o.a. een bakje aardbeien, een tomaat en een fles spuitwater. Valt best mee als straf, lijkt me.



Hoe het moest zijn en hoe het het echt wel was.
Samengevat. Het werd een droom van een lentefeest. Niet zoals ik het had gedroomd. Maar zoals het gedroomd was. Alle nachtmerries werden verjaagd door de gasten die op voorhand mooie dromen voor Liv verzamelden, en die we bundelden aan een uit de kluiten gewassen dromenvanger. Zo vrolijk en zorgeloos ze kan zijn overdag, zo bang en verdrietig wordt ze als er enge verhalen haar pad kruisen. We haalden dus het grof geschut boven op zoek naar vredige nachtrust voor het feestvarken.


We dronken en aten Livs favorieten. Zoals erwtensoep met spekjes. Bij een buitentemperatuur van 30°C.


En zoals hapjes met boulet (want Liv Billet wordt op school weleens Liv Boulet) en macaroni met hesp en kaassaus. En andere heerlijkheden, bereid door de liefste feestplanhelper en haar toegewijde kompaan

Er waren familieleden en vriendjes - sommigen met een gezamenlijke voorgeschiedenis van wel zeven en een half jaar. (En dat is heel wat als je acht bent.) En moeders-van-vriendjes die foto's maakten waar het mij aan fototijd ontbrak.


Er was zon en er was water en heel veel lol...


... en een dolcontente ♥ Liv ♥, een hele dag lang queen of her castle.


Zei ik al hoe trots ze me maakt? Als bewijs krijg je ook nog eens de hele rimram aan aandenkens voorgeschoteld. Een moeder kan niet fier genoeg zijn.






17 opmerkingen:

  1. Heerlijke foto's! Wat een leuke ideetjes allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw! Een droom van een dag voor Liv! Ik kan nog niet half zo'n feest bouwen denk ik!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik voel heel veel warmte als ik dit verslagje lees, Liv kreeg een prachtig feest en zal daar nog heel lang warme herinneringen aan hebben. Een verhaal om te koesteren!
    Het hoeft toch niet allemaal te perfect te zijn hé!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heerlijk om te lezen. En dat het deugd doet dat ook bij jou niet altijd alles volgens plan verloopt en ook jij dan even uit de bol gaat (of hoe ik zo erg mezelf herken ;))
    Prachtig feest om nooit te vergeten!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik denk dat er veel kinderen blij zouden zijn met zo'n feest... top gedaan, en geweldig leuk verslag om lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ellen Dereymaeker6 juni 2017 om 22:27

    Zo mooi Riet, wat een topdag en wat een prachtige dochter!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooi.... loslaten wat door je hoofd raast is zo belangrijk en tegelijk zo moeilijk. Ik faal bijna altijd... Een pluim voor de trotse moeder! En gefeliciteerd voor Liv natuurlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Allemaal prachtig, en wat een magie ontstaat er als je kan loslaten... en dingen samen kan doen.
    Dat zal wel zijn dat je een fiere mama bent!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zalig om te lezen!
    Wat een droomfeest voor jullie!
    Echt een magische dag die je altijd zal koesteren!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wauw Super! Een dag die jullie niet snel zullen vergeten! x

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik krijg het erg warm vanbinnen als ik dit lees. Prachtig gezinnetje!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik zit hier wat weg te dromen, bij jou mooie verhaal. Je dochter gaat het prachtige feest nooit ofte nooit vergeten. Dat is zeker.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. En toch kon het volgens mij niet schoner zijn dan het was ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Supertof verhaal, hilarisch!. Het ziet eruit als een prachtige dag. Wees maar trots!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Misschien niet zoals je het had gedroomd, maar de liefde spat wel van het scherm, ik krijg het warm als ik het nog maar lees. Wat een zalige dag heb je Liv bezorgd, hier zal ze nog wel lang van nagenieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Jij bent echt niet te doen! Het zijn allemaal prachtige foto's, maar die laatste... Wat een heerlijk onbezorgde blik is dat!
    En ook: heerlijk om te lezen dat je hoofd zich toch kan plooien naar 'al lang goed'. Ik weet dat dat ook echt heel knap is van jou. x

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Uiterst aangenaam gezelschap op een uiterst rampzalige dag. Ik ben heel veel graag, maar dat zeker! Al zullen we volgende keer misschien voor iets minder Murphy gaan ;)
    Het kind is prachtig, net als het feest en het kleed en alles wat niet-gedroomd-maar-wel-gedroomd was. Topkind, top-jij!

    BeantwoordenVerwijderen

Curieus naar wat jij er van vindt!