Kleedje voor een Belgische zomer

Toen ik het ziekenhuis verliet met een gloednieuwe medemens in mijn armen vroeg ik een verpleegster wat je zo'n baby aan moet trekken als je er mee op wandel gaat. (Want een dag na Livs thuiskomst namen we haar al mee naar de doop van ons buur/mete/petekindje Tara. Kwestie van de dochter van in het begin flexibel te maken.)

"Altijd één laagje meer dan je zelf aantrekt", antwoordde die verpleegster me toen. Ik vond dat een pracht van een richtlijn. Ik gebruik hem nog steeds en heb zelden het gevoel dat ik Liv te warm of te koud heb aangekleed.

Als het écht warm is krijgt Liv van mij enkel een luier en een body. Op die momenten vind ik het jammer dat de oermens ooit een schapenvel rond zijn blote bast heeft gewikkeld en zo 'kledij' heeft uitgevonden. Dus dan denk ik mezelf naakt en hou ik me met die body alleen in gedachten toch aan de regel.

Maar als het 'Belgisch warm is' geraak ik een beetje in de knoop. Bij weer dat te warm is voor body én T-shirt, en te fris voor ondergoed alleen, zoek ik vertwijfeld in de Gouden Gids naar het gratis nummer van de hulplijn voor stijladvies.

Tot vandaag. Want ik kan u presenteren: het bodykleedje. Hét antwoord op mijn vestimentair dubio. Erg makkelijk om te maken, niet te koud en niet te warm, en bovendien crisisvriendelijk, want volledig gemaakt uit gerecycleerd materiaal.

Voor wie het ook wil proberen, neem:

- een body die past. (Wat een zaligheid: je kan er dus meteen al vanuit gaan dat het geheel ook zal passen.)

- een topje dat niet meer past (of dat je beu bent, of dat je mooier vindt voor een baby dan voor jezelf, of waar je het stof leuk van vind maar het model niet, of ..., enfin, eentje dat stuk mag).

Knip de body in twee op de plaats waar het rokje er aan moet (een centimeter of twee onder de mouwen).

Leg de onderste helft van de body op de T-shirt, zodat de body er net onderuit steekt. (Dat zie je niet op de foto, want ik liet eerst de T-shirt er onderuit steken. Maar toen werd het kleedje te lang, dus heb ik er nog een bandje afgeknipt.)

Knip een figuurtje uit de bovenkant van de T-shirt of uit de mouwen en appliceer dat op de bovenkant van de body.

Voor het rokje zijn er twee mogelijkheden:

- Als je T-shirt uit dun stof bestaat kan je de onderkant in haar geheel gebruiken. Speld er plooitjes in totdat de omtrek bovenaan gelijk is aan de omtrek van de body.

- Als je T-shirt wat dikker is (zoals bij mij het geval was) knip je er schuin een voor- en een achterpandje uit, zodat de bovenkant even breed is als de body, en stik/overlock je die aan de zijkanten aan elkaar.

Draai daarna alles binnenstebuiten, en stik de body weer aan elkaar met het rokje tussen de twee stukken stof. Als je een overlockmachine hebt kan je alles meteen aan elkaar vast maken. Ben je - zoals ik - enkel gezegend met een minimaal uitgeruste Toyota, ga dan in zigzag over de randen (met een strechnaald), zet dan alles vast, en strijk de naad open.

Oh, u vroeg zich nog af waarom er een visje-aan-een-lintje aan Livs bodykleedje hangt? Wel, sinds ze dingen kan grijpen en in haar mond steken is ze fan van de onderrand van haar kleedjes/T-shirts. Ik moet steeds opletten dat haar body goed bij de rest van haar kleren past, want ze showt hem aan iedereen die haar passeert, terwijl ze vrolijk op haar bovenkleding sabbelt. Behalve bij haar T-shirt van Lipfish. Want daar staat een kikker op met beentjes die los aan het shirtje hangen. En die beentjes zijn ook prima knabbelmateriaal.

Kikkerbilletjes. Vreemde smaak voor een kind van vier maanden. Maar wel effectief in de strijd tegen doorweekte zeverkleedjes. Vandaar het aanhangsel aan dit kleedje. Ik heb het al even getest. Vis lust ze ook: