Klaskussen

Het wemelt van de 'eersteschooldagberichten' en ik mag ook meedoen. 't Gaat niet over Liv, welnee. Het kind heeft een sterk ontwikkelde fijne motoriek, dus ik ga haar hier zeker niet als 'achter' omschrijven. Maar met haar vocabulaire van welgeteld vier duidelijke woorden zou ze op de kleuterschool weinig kunnen gaan doen. Ze heeft trouwens net haar vriendinnetje Lune teruggevonden in de peutergroep, en 't is naar 't schijnt grote liefde. Dus ik laat de juffrouwen met plezier nog een jaartje giechelend hand in hand door de kribbe lopen voor ze de schoolmallemolen voorgeschoteld krijgen.

Livs nichtje Rhode beleefde vandaag wel haar 'grote (halve) dag'. Ze kreeg al een symbooltje toegewezen (een ballon), en instructies voor de eerste dag. Mee te brengen: 'een schoendoos met reservekleren en een kussen met de naam van de kleuter'.

Dat laatste was een jobke voor Tante Riet. Een stukje appliceren...

... en achteraan een rits volgens het ritszakje-met-flapjes-systeem, zodat de hoes er af kan. Want op een kussen in de kleuterklas belandt denk ik wel eens een verfhandje. Of een moddervoet, of zandbillen. Zodat het kussen al heel snel voer voor de wasmachine wordt.

Het 'trekding' van de rits zit onder één van die flapjes verstopt. Stel dat ze bij juf Katrien op van die mooie geschilderde houten kubussen zitten, ofzo. Dan willen we die toch niet krassen?

Rhode was blij met haar kussen. Al was ze bang dat de ballon zou wegvliegen. En het kind had een punt: hoe kon ik nu die duim vergeten? Het kussen mocht wel niet mee naar school. Het moest thuis blijven. Straks eens bellen hoe het is geweest. En of ik nog een tweede kussen moet maken, voor in de klas...