Een kleedje voor de maan

Liv heeft iets met de maan. Misschien omdat ze, twee weken te vroeg, bij volle maan werd geboren. Alle bakerpraatjes op een stokje, maar de verlosafdeling lag toch maar mooi vol. Zo vol dat er geen arbeidskamer meer vrij was en we een mini observatiekamertje kregen. (Bij Zanne kregen we wel een ruime arbeidskamer met bad en al. Allemaal onaangeroerd gelaten, er kwam zelfs geen verloskamer aan te pas, laat staan een dokter. Maar dat is een ander verhaal.)

De maan dus. Liv gaat er naar op zoek, aan het raam. In de auto is het een zoethoudertje bij avondlijke zeurbeurten. (Dat bij bewolking lekker lang wordt gerekt, gnigni. "Waar is de maan nu? Waar zou de maan nu toch zijn?") Een tijdje geleden vond ze een halve confetti en vroeg ze 'een doosje voor de maan'. Eentje om op te schrijven voor later.

Ook op de kribbe heeft ze er een maanmeisje uitgekozen. Als vriendinnetje, wou ik schrijven, maar dat klopt niet altijd. Liv en Lune zijn 'vrouwen onder elkaar'. De ene dag zijn ze onafscheidelijk. De volgende dag lusten ze elkaar rauw. Maar 'Nune' is wel één van de meest gebruikte woorden na een kribbedag. Lune kreeg pas een zusje. Binnen een paar maanden wordt Marike misschien Zannes maatje in de babygroep. En omdat de dames nog niet de leeftijd hebben waarop afdragertjes not done zijn, maakte ik een jurkje voor Lune. Zo kan het twee rondjes mee.

Ik vermoedde, door een nauwkeurige observatie van Lunes kleedjes, dat paars een geliefde kleur was in de Maanfamilie. Bij navraag bleek dat te kloppen. Een beetje verdwaasd stond ik in de stoffenwinkel: paars is nu net de kleur die ik zelf niet makkelijk uit de rekken haal. (Tenzij in retrocombinatie met oranje.) En stof kiezen in een kleur die je zelf zo niet kiest, blijkt niet makkelijk. Op hoop van zegen dus, de paarsliefhebbers uit mijn omgeving vonden de bolletjes in elk geval al aardig. Op het Leuvens stiksel leende ik met dank een patroontje en een voorbeeldjurk, en daarmee maakte ik dit:

Een maanjurk voor een maanmeisje. Met een blinde rits in de zijnaad, want...

Een jurk zonder gewring

is een mooi én handig ding.

Er bestaan veel manieren om te appliqueren. Omdat ik kan stellen dat ik enige ervaring heb, en omdat er me op het Stiksel naar werd gevraagd, geef ik hier nog even de mijne mee.

Nodig: stof, Vliesofix en naaigaren. Als je 't al goed kan, kan je voor een contrasterend kleurtje gaan. Zekerheidszoekers kiezen garen dat zo dicht mogelijk aanleunt bij de kleur van de stof.

1. Knip een stukje stof iets groter dan je tekening.

2. Knip een stukje Vliesofix, iets kleiner dan je stof.

3. Strijk de Vliesofix vast in het midden van de stof.

4. Teken je tekening in spiegelbeeld op de Vliesofix.

5. Knip de tekening uit.

6. Pruts de papierlaag van de Vliesofix van je stof.

7. Leg je knipsel met de lijmlaag naar onder op je kledingstuk en strijk vast.

8. Stik vast met een zigzagsteek (steeklengte erg klein zetten, steekbreedte naar smaak) of met een knoopsgatsteek.

Tips voor een mooi stiksel:

De buitenkant van je stiksel komt gelijk met de buitenrand van je tekening. Telkens je draait, denk je goed na waar je naaldpunt de volgende keer in je stof zal gaan. Zorg ervoor dat het nieuwe stiksel steeds het vorige overlapt. Als je je naaldpunt in het stof laat staan aan de binnenkant van de bocht, gaat je stiksel open staan en krijg je geen mooie ronde lijn. Doe je dat aan de buitenkant van de bocht, dan overlapt het stiksel wat je eerder stikte, en sluit de lijn wel goed.

't Is een kwestie van oefening. Een ster is trouwens een prima vorm om mee te starten: de rechte lijnen lukken meteen, en op de punten kan je even testen of het draaien goed lukt.