Heel veel helium

't Is hier stil, al zit ik niet stil.

Ik teken aan het patroon van dit hier en dat loopt niet van een leien dakje. Zelfs niet van een plat. Maar het komt er wel.

Verder maakte ik een stulpje voor een bijnababy. De ouders van het buikmensje in kwestie waren het eerste koppel voor wie ik ooit een trouwkaartje tekende. Er volgden kaartjes voor een verhuis en voor de geboorte baby 1 (dochter Stien) en baby 2 (dochter Kaat). Nu beide dochters in staat zijn om zelf hun pyjama aan te doen, hun bokes te smeren en uitgebreid hun zegje te doen, komt nummer 3 er aan. En ik mag het kaartje tekenen, mooi is dat.

Wat ook mooi is: er circuleert een familiewiegje in het gezin. De oma kocht het ooit met haar eerste loon. Een heel mooie houten spijlenwieg, waar mams-in-spe zelf ooit zalig in droomde.

Het wiegje werd bij de geboorte van Stien al eens 'afgebeten' en opnieuw vernist, wat de oorspronkelijke kleur van het hout tevoorschijn toverde. Nu was het aan een nieuwe bekleding toe. Heel veel Helim (Petit Pan) werd het. Oh zaligheid. Want die stof valt goed en heeft een makkelijk patroon om te verwerken. En ik vind ze erg mooi.

Net zoals de vorige keren mispakte ik me lelijk aan het aantal werkuren. De rimpelrokjemakers onder ons kunnen zich misschien iets voorstellen bij het rimpelen van enkele lopende meter 'randje'.

Maar het resultaat is aardig. Een mooi decors voor dromenland.