Kopzorgen (nu met gratis aftelkalender)

Zorgen heb je in alle maten en gewichten. Soms besef je pas hoeveel plaats iets in je hoofd innam, als het er eenmaal uit is. Liv's potje was zo'n zorg.

Het dametje is al een tijdje volledig 'kleuterklasklaar'. Ze kijkt er erg naar uit. Ze staat, als we naar de bakker fietsen, met haar handen tegen het schoolhek te kijken naar de kinderen op de speelplaats. En elke keer we er voorbij rijden zegt ze: "Dat is mijn sjhool! Daar zijn véél kindjes. Maar ik moet nog een beetje wachten." Dat wachten betekent 'tot november'.

Met als voorwaarde: zindelijk zijn. 'Droog'. 'Proper'. Hoe u het ook wilt noemen. En dat was tot nu toe geen groot succes. Ze leek het gewoon niet te voelen en het deerde haar niet. Ondanks alle voorleesboekjes, aanmoedigingen, rollenspelen, goede voorbeelden. (Jaja. Zelf doe ik dat erg flink.)

Het draaide al een tijdje door mijn hoofd. Het klinkt erg banaal. Maar een van de enige herinneringen die ik zelf heb aan de eerste kleuterklas, gaat over een accidentje en een tang-van-een-kleuterjuf die daar erg veel ophef van maakte. Waarschijnlijk wou er iets in mijn hoofd Liv behoeden voor een soortgelijk trauma. (Al lijkt haar juf alvast een erg vriendelijke dame.) Beetje zorgen dus.

Tot Liv, twee dagen geleden, op de kribbe plots liet weten: "Ik moet pipi doen". Ze mocht op een van die ienemieneschattige WC-tjes. En ze deed het. Hoera. De dames daar durfden meteen een volle luiervrije dag aan. En die verliep accidentloos. Ze kondigt het telkens keurig aan. Dus deze Indian Summer komt ons niet ongelegen en we halen er met plezier alle toeters en bellen bij. Zo ook een beloning bij elk spontaan gevulde pot. Beloningssytemen met stickers zien er vaak uit als 'blad met hokjes'. Dat kon ook anders, vond ik.

Bij Hema kocht ik een paar vellen kleine stickerbloemen. Die staan een beetje bol en Liv krijgt ze 'zellef' vlot van het papiertje, een beloning extra.

Ik tekende een lange rij lege steeltjes in het gras. Bij elk succes, groeit er een nieuwe bloem. Voorlopig is het plakken van de bloem op zich de beloning. Dus ze hoeven niet in telbare volgorde. Liv houdt van de nodige spanningsopbouw en doet extra lang over het kiezen van de juiste steel. En dat ziet er meteen vrolijk, zo verspreid. Na vier bloemen besloot ze al: "Oh. Wat is dat mooi." (sic).

Ik gooi de tekening met plezier te grabbel. Bruikbaar voor potjestraining, voor andere beloningen, of als aftelkalender. Enige voorwaarde is dat je uk in staat is om een bloem op een bolletje te plakken. Of er naast. Kan ook mooi zijn. De stickers bestaan ook in appelvorm. Voor wie graag afwisselt of de bloemen te girly vindt: hier de boomgaardversie.

Handleiding: printen op A4, in de lengte in de helft knippen, en aan elkaar plakken. Die Hemastickertjes zitten al even in het assortiment. Maar er zijn ook alternatieven: andere bloemenstickers, een bloemetje/appeltje tekenen aan het bolletje, of een (al dan niet zelfgemaakt) stempeltje.

Maar dan nu: waar plakken we dat ding zodat het bereikbaar is voor Liv, maar niet voor die andere fan van kleine doorslikbare dingen?

En wat doe je met een kind dat uit het niets een erg consequente duimzuiger is geworden, en na die sexy centimeter tussen haar voortanden nu ook een konijnengebit ambieert?

Ik zal er nog eens een nachtje over tobben.