De ezel. De steen.

Ik toon u een jas voor Minne.

Eigenlijk had hier moeten staan 'ik toon u een jas voor Zanne'. Het is slechts twee letters verschil. Maar die maken dan ook het verschil, helaas.

Het wordt koud. Liv, winter 2010, droeg een jas van nichtje Rhode. Maar die heeft een zusje, Flo, net zo oud als Zanne, dus we waren deze keer niet voorzien van winters goed. Nu ik al die baby's warm zou houden, kon ik dat evengoed ook voor mijn 'baby' doen.

Ik koos hier een vossenstofje en deed bij haar van 'oooh, mooi, met oranje paspel'. Ik tekende een modelletje met een schuine voorkant. Ik nam de maat van de trui die Zanne nu als surrogaatjas draagt. Ik ben nog steeds flink in het 'enkel opwerken wat in de kast ligt' dus ik vond voor de binnenkant twee restjes nicky velours, petrol en oranje. Ik vloekte wat op de tussenvoering uit wattine maar uiteindelijk lukte dat best.

Ik had een pracht van een blogbericht in gedachten. Want er was zon, er was herfst, en er was Zanne die deze week haar eerste stapjes waagt. Dus het klonk als iets uit de kinderboekjes, met een 'jas voor een allereerste herfstwandeling en een kleurrijk bladerdek'.

Wel, ze wandelde. Door de tuin. Zo fier als een gieter. Er was ook een jas. Alleen kreeg ik die alleen rond haar lijfje gewurmd als ze verder niet veel meer dan een romper droeg. En dicht ging hij al helemaal niet... De knoop moet eigenlijk bijna op schouderhoogte zitten. Ik kreeg hem met moeite bovenop het andere pand. U ziet Zanne hier, net voor de afwerkingsfase van de jas. Ik moest enkel nog de rand doorstikken en de knoop voorzien. Toen ik tot de ontdekking kwam dat een 'gevoste' winter niet voor Zanne zou zijn.

Hoe is dat nu mogelijk? Hoe kan ik nu, na het te klein inschatten van een hoofd, alweer een heel kind te klein inschatten? Is dit dan de ontkenningsfase: neen, je hebt geen baby meer? Of deed de vermoeidheid me het verschil vergeten tussen het sweaterstof van de trui (dat rekt, Riet) en katoen (dat rekt niet, Riet)?

Ik schrijf dat hier nu heel erg stoer, maar ik heb werkelijk gejankt van ellende. Tijd is me dezer dagen zo kostbaar. Ik vervloekte mijn verspilde zondag. Als troost bladerde ik door de stapel geboortekaartjes van dit jaar. En vond welgeteld 1 meisje dat wel eens de juiste maat zou kunnen hebben voor deze vossenjas.

Minne, ik weet dat je ouders een hart hebben voor de natuur. Dus ik hoop dat ze blij zullen zijn met een jas uit biokatoen, en dat jij er wel plezier aan hebt...