Een puber in het nieuw

Goeiedag, mijn naam is Zanne, ik werd deze week tweeënhalf. 

Tweeënhalf zijn, ik doe dat met overtuiging en een lichte zin voor overdrijving. En er is maar een paar voeten waaraan de wereld ligt. Voici! 

Die schoenen, die zijn nieuw, van gisteren. Dat zou u niet zeggen hè? Het heeft allerminst met de kwaliteit van de schoenen te maken. Integendeel, het had, met een ander merk, nog veel erger gekund. Heeft u even? Ik zal het eens vertellen.

Mijn ouders stopten mijn hoofd in een helm en mijn derrière in een fietsstoel. Idem met mijn zus, we fietsen naar onze vaste vrolijkevoetenstek: klaar voor een lenteoffensief wat schoeisel betreft.

Ik toonde me in de winkel alvast niet van mijn zindelijkste kant. Wat er voor zorgde dat ik naast een paar schoenen ook deze mooie kousen scoorde. Want reseverkleren, daar hadden mijn oudjes niet aan gedacht. En ze zijn nu ook weer niet zo onmenselijk dat ze me bij 1 °C in mijn blote bibs voor een kwartier op de fiets zouden zetten. Maar die fiets dus, daar had ik op de terugweg geen zin meer in. Vijf kilometer lopen, toch ook leuk, neen? Dus belandde ik met gloednieuwe schoenen (die wilde ik uiteraard ook niet meer uit) op mijn buik op de ruwe, vuile stoeptegels. En ik schuurde eens goed. Met bijpassend concert.

Ik hoorde ze nog zeggen in de winkel, mijn ouders, 'dat ze dit jaar nog voor iets peuterachtigs wilden gaan en dus stevige Kavatjes kozen want dat ik nog niet rijp was voor eleganter dingen met lak enzo'. Hà, u kiest peuterschoeisel, dan gedrààg ik me ook als een peuter, wat had u gedacht!

Zijn ze niet consequent of gefaald in hun opvoeding, die ouders van mij? Welneen. Mijn zus is wat serieuzer maar welopgevoed op-een-ander: je kunt er overal mee komen. Ik heb gewoon wat meer gevoel voor humor: zodra ik mijn zin krijg, merken ze meteen dat mijn hysterie eigenlijk 'maar om te lachen' was. Ik kan het ook niet helpen dat ze last hebben met mijn timing!

Maar bon, daar moest het hier eigenlijk niet over gaan. Die tuniek van mijn zus, in deze post beweerde  mijn moeder dat haar tutorial ook voor katoen moest werken. Et voila, dat is dus zo, u ziet het hier. 

Sterker nog: eigenlijk is dat mooier in katoen, omdat die halslinten mooier stroppen. Net hetzelfde patroon, enkel een heel flauwe bocht aan de hals in plaats van recht op recht. En twee elastiekjes in mijn middel in plaats van een lint.

Aan mijn schouders viel die blouse bij de eerste pasbeurt wat te diva-achtig van mijn schouders. Geen idee wat ons ma daarmee bedoelt. Maar het is zeker zoiets als oorbellen, nagellak en hoge hakken: ik ben daar zogezegd nog te jong voor.

Dus stikte ze daar overtrokken elastiekjes onderin. Een idee van onze pa godbetert! Pas op, die mens heeft wel vaker doordachte plannen. Alleen: hij moet hier tussen zijn drie vrouwen de kans krijgen om ze op tafel te leggen...

Bon, ik ben ervandoor, want er schuilt kattekwaad in elke hoek, ik zou maar eens een gelegenheid moeten missen!