Naaiboekenmix voor een feestdag

Voor het huwelijk van Lien en Kim stak ik niet alleen mezelf in het nieuw. Net na het aanzoek, nu zo'n twee jaar geleden, beloofde ik bruid en bruidegom dat ik hun zoon en dochter zou voorzien van handgemaakte kledij voor de feestdag. Vince (bijna 6) en Kaat (bijna 4) mochten immers mee in the picture staan van wat er werd gevierd.

Ik bezorgde mijn collectie naaiboeken der Vlaamsche Blogsters aan het gezin en de keuze viel op jurkje Luna uit Zelfgemaakte Kleertjes, en het hemd Loïc uit datzelfde boek. Voor de stof kozen ze voor grijze Lotta Jansdotter en effen oranje, assorti aan de details in mama's bruidsjurk en de oranje gerbera's in het bruidsboeket.

Voor een trouw mag het allemaal wat preciezer, en dus maakte ik een proefmodel. Gelukkig maar, want de gekozen modelletjes bleken niet echt op maat van het figuur van Vince en Kaat. Daar is zelfmaak voor: aan de slag voor enige aanpassing!

Kaat heeft met haar 4 jaar nog niet het rijzige meisjesfiguur dat het model van het jurkje Luna echt tot zijn recht laat komen. Dus gooide ik het over een andere boeg. Ik nam het basismodel uit Stof voor Durf het Zelvers en tekende een gelijkaardige jurk met plooien en zakklepjes op basis van dat model. Ik voegde kapmouwtjes toe die ik, om het grijze wat op te fleuren, een oranje voering gaf. 

Voor de zakkleppen knipte ik paspel uit de hemdstof en daarmee maakte ik ook de strik. De hemdstof rekt een heel klein beetje en ik verstevigde ze niet voor de strik, wat een krullend effect gaf dat we mooi bij de jurk vonden passen.

Ook het proefmodel van het hemd Loïc uit het boek hing erg los rond Vince' lijfje. Dus nam ik nog een derde naaiboek ter hand en tekende ik het Gingerbread hemd uit Homemade Mini Couture, waarvan ik al had gezien dat het erg mooi staat voor een smal jongenslijf. Ik knipte en plakte met het patroon tot het de details van hemd Loïc had: een stolplooi op de rug, een Maokraag en een 'krom beleg' aan de voorpanden. En ik voegde lange mouwen toe met een mouwsplit.

Ik tekende nog een losse knopenbies om met grijze stof het effen oranje wat te breken. 

In Zelfgemaakte Kleertjes staat omschreven hoe je het kraagje weg kunt werken tussen de belegdelen, maar er komt handwerk bij kijken. Dat moest met de machine te omzeilen zijn, dacht ik, en na behoorlijk wat puzzelen kreeg ik gelijk, zoals je kunt zien op deze ietwat bizarre binnenstebuitenfoto.

En alweer, net zoals bij mijn blinderitszoektocht een paar jaar geleden: net na mijn Eureka dwarrelde ik voorbij haar blog en vond ik het allemaal haarfijn uitgelegd. Voordeel is dat ik het na al mijn denkwerk nooit meer zal vergeten, maar in het vervolg ga ik toch nog eerst hier eens snuffelen voor ik zelf het warme water wil uitvinden...

Ik moet toegeven dat ik op voorhand, en nog steeds tijdens het maken, een beetje bang was van het effect van een effen oranje hemdje. Ik grijp meestal nogal snel naar stof met een tekening, maar daar was de bruidegom niet zo'n fan van. Maar zo bij elkaar en met de grijze details zag Vince er een hele meneer uit: een zesjarige medegastheer kan best wel wat kleur gebruiken.

Nog vele jaren, meneer, mevrouw en mini-exemplaren!

(Met dank aan Katrien Vrebos voor de foto's!)