Vier vingers en een koekjesdoos

Dat ik tandpijn had, vier jaar geleden, weet ik nog. Dat ik het wachten beu was, op een prachtige nazomerdag een lange wandeling ondernam en 's avonds gek werd van de tandpijn. Dat ik moeilijk in slaap geraakte en om 00u30 wakker werd van de pijn... in mijn buik. En om 02u42 was jij daar, een hele (lange) bol baby!

Vijf dagen oud, op het punt te ontdekken waar het klokje thuis tikt...

... en intussen alweer vier jaar!

Ik mag voor een keer een pluim steken op de hoed van mijn moedergeheugen. Meestal ben ik een held in last-minute overpeinzen waarmee ik mijn dochters voor hun verjaardag kan plezieren. Terwijl ze - zo zijn kleuters dan - eigenlijk een heel jaar door tips geven over wat ze allemaal mooi vinden en 'echt echt nodig hebben'.

Maar dit jaar maakte ik een mentaal lijstje en werkte het netjes af. Tot grote vreugde en - oh warmmaker voor mijn moederhart - zichtbare dankbaarheid van Zanne.

Vuurwerkstokjes om Liv in een kikker om te toveren: check!
(En de kikker nam haar rol ernstig.)
Roze lippenbalsem van Hello Kitty: check!
Een vriendenboekje: check!
Een roze fietshelm: check!

En dan de meest arbeidsintensieve wens van mijn jongste: koekjes van Pippi Langkous. Om uit te delen in de klas. Want Zanne blijft qua rolmodellen hangen bij de opperdeugniet uit kindertelevisieland: Pippi is nog steeds haar grote heldin.

Eens rekenen hoeveel arbeidstijd ik voor die bestelling in mijn agenda moest reserveren... Zanne zit sinds dit jaar in een klasje van 16 kleuters en dat doet haar duidelijk goed. Ze verdronk een beetje in de groep van meer dan 30 van vorig jaar. Ze maakte het in de klas dan wel niet bont, thuis was ze doorgaans knorrig en niet zelden lichtgeraakt en furieus. Bij het opstaan vroeg ze elke dag hoopvol of het toevallig al weekend was. Sinds september gaat ze graag naar school. En vertelt ze honderduit. Een opluchting voor ons allemaal. Pippi's voor 16 kleuters, dat was een uitdaging die ik nog wel zag zitten!

Bij Laura's Bakery vond ik een recept van gemberkoekjes die tijdens het bakken hun vorm bewaren. Ik testte ze eerst een keertje en ze bleken naast vormvast ook heerlijk te zijn. Een koekjesvorm van Pippi vond ik niet meteen. Na wat hersenpijniging over flexibele materialen die ik tot vormpje zou kunnen plooien, loste ik het eenvoudiger op. Het silhouetje uit een placemat knippen, op het deeg leggen en uitsnijden met een aardappelmesje bleek prima te werken!

Bij Aveve vond ik een handige tekenpen en kleurstoffen. De icing zelf maakte ik à la Piet.

Ze grijnsde bij het ontdekken van haar koekjes, die Zanne. Net zo hard als Pippi. Ze keek toe hoe ik de oogjes tekende, met haar voeten op de tafel, volledig in haar rol.

Fijne dag, mijn viertje! Een knipoog naar de tijd toen je met je 4 kg 260, met je 57 cm en je lijfje vol babytranen en dito volume in mijn armen belandde. Volume heb je nog steeds, tranen soms ook. Maar er zijn vooral veel fratsen bijgekomen. Een grote glimlach voor de kleutergrappen waarmee je mijn dagen kleurt!