I’ve got the blouse, part I: wat doe ik met die lintjes?

Het was een donkere avond in november, maar daar merkten wij niets van. Wij stonden naast ons kersvers boekenboeleke op de boekenbeurs, gewapend met drie naaimachines en een stapel vilt. Wij maakten een voornamelijk jeugdig (en tot onze verbazing overwegend mannelijk) publiek wegwijs in de wondere wereld van het zo-rechtdoor-mogelijk stikken. Menige tiener voorzag zijn smartphone van een vilten hoesje. En zijn kerstwenslijst van het woord ‘naaimachine’. Wonderbaarlijk.

Ik stond - want dat kan ik goed - wat bedrijvig te doen aan de stand. Op de krukken aan onze signeertafel zaten Oon en Vink mijn druk gedoe te aanschouwen. (Oon&Vink, dat klinkt als een hip architectenduo, vindt u ook niet? Maar dit geheel terzijde.) Ze bekeken mij van top tot teen. En dat mochten ze in dit geval, want ik had een van mijn favoriete jurken aan. "Wij," spraken ze als uit één mond "vinden dat jij een patroon moet tekenen van die jurk."

Well allright. Welk weerwoord heb je te bieden als zulke eengezinheid goedkeurend naar je boezem zit te staren? Ik ondernam een poging. Voor het bovenstuk om te beginnen: The Blouse, part I. 

De jurk in kwestie is gemaakt uit erg soepel vallende stof gemaakt van weet-ik-veel-welk-materiaal. Bij Petite Couture kocht ik een lap viscose van Atelier Brunette. Die stof is niet helemaal vergelijkbaar met het origineel, maar in elk geval zeer geschikt voor het maken van een blouse, en ze verwerkt ook heel makkelijk.

De mouwen zijn erg losse raglanmouwen. Ze komen tot net onder de elleboog en bieden zo aardig wat verluchting in een toch niet al te koud model. Vele voordelen, dus. Het 'lijf' stak, raglangewijs, in no time in elkaar. Het patroon heeft geen borstnepen en is eigenlijk zowat recht op recht. Maar door het brede model stoort me dat niet: het zit comfortabel en ziet er niet totaal vormeloos uit. 

Ik overwon dapper mijn polosluitingvrees en probeerde iets aan de hand van de fototutorial van Spiegelstiksels. Zonder patroon was dat niet evident en het eindrusultaat is dan ook niet perfect. Zelfs al betreft het maar een 'valse polosluiting' (voor zover dat bestaat) waarvan de onderkant binnenin is afgewerkt. Maar ik heb de truc nu wel door!

De kraag van mijn jurk loopt uit in twee linten die je knoopt aan de hals. Ze maken op die manier een meer zedige affaire van het van het behoorlijke diepe decolleté. Daar wringt het schoentje bij deze blouse. Dat het decolleté minder diep is dan het origineel, is enkel een probleem in de ogen van de liefhebbers. Maar ik moest de blouse uit een meter stof wringen (want die had ik vrij doelloos gekocht) en dat bleek een te nipte zaak voor een elegante lange 'das': hij is net te kort om, eens geknoopt, mooi naar beneden te vallen. Ik weet dus niet echt een blijf met die linten.

Dus laat ik ze maar open hangen! Misschien wat vreemd, maar het geheel moet dan ook worden geklasseerd onder de noemer 'draagbaar proefmodel'. Ik hoop snel tijd te vinden voor de sequel!

(Edit: ik ben niet van plan om een patroontje van mijn jurk te ontwikkelen en uit te brengen of zo, begrijp me niet verkeerd! Dat zou ik een beetje gek vinden ten opzichte van de ontwerper/ster van het origineel. Het namaken is dus enkel voor persoonlijk gebruik.)