Van trui naar jurk naar trui

Elk naaiboek lijkt zijn 'schot in de roos' te hebben: een ontwerp dat iedereen meteen aanspreekt en waar iedereen mee aan de slag wil. Voor Zo Geknipt!2 is dat het damest-shirt. Na de mooie exemplaren van Mieke lijkt heel blogland een appelen-en-peren-check op zijn eigen lijf uit te willen voeren.

Uit Stof Voor Durf Het Zelvers 2, de tweede boekentelg van Griet, zag ik al heel veel van die mooie knopentruitjes verschijnen. Ik ben nogal van de hacks, dus toen Vink deze mooie versie postte holde ik richting Pauli voor iets sweaterachtigs, met eenzelfde jurk-idee. Ik kocht er een meter grijze 'wafeltjesstof', iets wat erg in blijkt dezer dagen. (Ik weet dat niet hoor, ik ken eigenlijk weinig van de in's van het moment. Maar vermits er her en der kledingstukken in de collectie zitten in dergelijk materiaal, vermoed ik dat meneer Pauli iets very 2014 deed toen hij deze rol inkocht.)

Een jurk dus, zei ik. Hoe het komt dat ik dan toch een truitje presenteer? 

Het antwoord is eenvoudig: omdat de jurk werkelijk 'op niks trok'. Zo inhoudsloos ziet ze er best ok uit. Twee deelnaden in voor- en rugpand, zakjes die over de zijnaad lopen. Ik was aanvankelijk blij met het resultaat. De enige vage waarschuwing die in mijn hoofd weerklonk was die van naaibuddy Jill, die de stof aanschouwde en grapte dat het iets weghad van een peignoir.

Liv trok de jurk aan en wat bleek? Een peignoir. Ofte 'ochtendjas', voor onze noorderburen. Weliswaar geen lelijke peignoir. Maar toch: een meters te brede, vormeloze jurk noem je nog liever een mooie peignoir, dan een vuilniszak, toch? 

De combinatie van de stof, het model en mijn overijverigheid in het meten van Livs schouderbreedte, gaven geen gouden resultaat... Het had een mislukkeling in De Doos kunnen worden. Ware het niet dat ik nog een poging wilde wagen met het oorspronkelijke ontwerp: een truitje. Ik knipte de boel in twee en voegde een brede boord toe met een elastiekje. En eindigde met een zeer draagbaar truitje!

De - alweder moeilijk te fotograferen - gouden glans maakt dat de kleurliefhebbende dochter voor een keer ook fan is van grijs.

De 'schouderstof' is tricot van bij La Petite Couture en kon ik - met een fietspapa in huis - niet laten liggen. De knopen vond ik in mijn voorraad.

De overschot, het 'onderstuk', was in normale omstandigheden misschien in de vuilbak beland. Maar in volle recykleertijd zou dat waarlijk oneerbiedig zijn. Dus maakte ik een vreemdsoortig recht rokje, met zakjes die noodgedwongen wat te hoog zitten. Onder het mom 'basics heb je nooit genoeg'.

De zwarte kousenbroek met gouden sterren komt van bij de schoonzus en maakt de draagmotivatie van het geheel des te groter!

Een dikke tong voor misbaksels, en hoera voor een leuk nieuw naaiboek!