Roze en vastbesloten

Laten we vooreerst stellen: ik ben vrij tot zeer tevreden dat we het Sinttijdperk voor dit jaar alweer kunnen archiveren. Het bleek namelijk absoluut niet bevorderlijk voor de gemoedsrust van mijn jongste telg. Wat dan weer zijn rechtstreekse weerslag had op die van mij. En bijgevolg op de algehele sfeer in huis. 

De situatie is te onduidelijk voor Zanne, gediplomeerd zekerheidszoeker. Hoe vager en complexer de hele mythe haar wereld maakte, hoe duidelijker haar eigen instructies kwamen. Ze maakte een brief met tien wensen en schoot toen in paniek want eigenlijk wilde ze maar één ding. Een verkleedpak voor het zo exact mogelijk naspelen van ‘K3 - Drie Biggetjes - The Muscial’, waar ze de laatste weken een youtoubefascinatie voor kweekte die naar verslaving neigt.

Gezien dat spektakel naar schatting drie keer zo oud is als Zanne zelf, maakte ik me geen illusies dat de Sint dat kostuum in stock zou hebben. Het idee dat, wat betreft verkleedkledij, alles mogelijk is, heeft ze niet van vreemden, zeker? Roze ruitjesstof is ook al niet zo’n standaardproduct in december, maar onze noorderburen hebben gelukkig een eeuwige bron aan boerenbont.

Tweede paniekmoment. Zo’n pak stond niet in ‘de boekskens’ dus Zanne kleefde een uitgeprint computerbeeld op haar brief. Dat ging over een buste, dus ineens dikke tranen want de Sint zou vast alleen een bloesje brengen. Rustig, kindje. De Sint weet alles. Ook dat jij al zes keer heb aangestipt dat zo’n pak niet alleen een jurk bevat, maar ook lang blond haar, een neus, oren, witte handschoenen en witte sportschoenen. “Gelukkig heb jij al witte sportschoenen!” - “Ja, maar daar staat een rups op en op die van K3 staat geen rups.”

De Sint maakte een pakje in 1 geheel. Een pak met alle details zoals ze op het scherm terug te vinden zijn.

Met een gewone rits: “Liv, help jij Zanne even met verkleden?" x 20, want thuis heeft Zanne zelden gewone kleren aan. 

De Sint stikte  - niet met volle goesting maar wel met liefde - 27 knoopsgaten en fronste anderhalve meter boord voor een schortje. 

De Sint zette de pruik op het hoofd van Zwarte Piet - sorry, geen beeldmateriaal - en vlocht volgens de instructies “kleine vlechtjes vooraan en grote vanachter.” Dat vroeg om enige creativiteit, want een gewone scheiding trekken in een pruik, dat geeft kale plekken. En er stond veel op de wenslijst, maar geen kale plekken. Het was even zoeken maar het lukte: onderaan zie je wat 'netje' maar dat valt haar dan weer niet op.

Alle Sintstress is over nu. Weggespoeld in alle geluk dat de uiteindelijke komst van Baardmans bracht.

U ziet haar neus niet onder die biggensmoel, maar hé - moedermoment - hij krulde van contentement! 

Veel tijd voor foto’s kreeg ik niet. Het drukkingsmiddel jamaar-mama-heeft-dat-voor-jou-gemaakt-sta-nu-eens-stil was deze keer dan ook onbruikbaar. Zanne wilde actie.

YouTube aan. Dansbenen activeren. En gaan!

“Zeg mama? Die rekjes van die haren die heeft de Sint gepakt uit ònze doos hè? En die oren van deze big…” - “Jaaaa…” (Nu gaan we het krijgen, zoals verwacht) - “… die hebben geen knik hè? Die van K3 wel.” Benieuwd hoe lang het gaat duren eer de Sint zelf niet meer aan haar Sherlockspervuur zal kunnen ontsnappen!