Regen met de kleur van de zon

Ze zijn intussen all over blogland: de wondermooie stoffen van Lotte Martens. Mijn beurt om bij te dragen aan de collectie handgemaaksels die eruit voortvloeien! Ik ken Lottes werk al een paar jaar, wegens een niet al te nabije aangetrouwde familieband. (De zus van de vrouw van de neef van de wederhelft, om precies te zijn.) Kleine wave hier, dus, toen de kledingstoffenlijn gelanceerd werd: de interieurstukken die ik tot dan toe zag speelden stuk voor stuk een spelletje om ter mooist.

Er waren een paar haren op mijn hoofd die dachten aan het hullen van de dochters in de lap ‘koperen regen’ in mijn handen. Laat ons zeggen, een drietal, van de naar schatting 120 000 op mijn hoofd. De rest schreeuwde unaniem: selfish sewing!

En zo geschiedde. De stof is zo stevig, knipt zo makkelijk en valt zo soepel dat ze wel wat Latijn verdiende. Dus dat stak ik erin. Model tekenen, proefjurk maken, tongpuntbijtend knippen, het was het allemaal waard.

Resultaat: een rechte, vrij deftige jurk met weinig versiering: enkel wat koperkleurige knopjes op de schouder breken de zee aan donkerblauw. 

Voor de rest mag de koperen print helemaal de show stelen. Deze boekenmaat zorgde voor decolleté-inspiratie. (Een woord waarbij ik - nu het op het scherm staat - de gniffelende commentaar van de wederhelft al kan ruiken.)

Maar gegniffel of niet: ik vind hem best geslaagd, zo met die zijdelingse splitjes.

De rug werd een V. En voor het stapcomfort voegde ik een split toe aan de rok.

Na veel wikken en wegen en aarzelen knipte ik de print in twee en voegde ik hem weer samen in de zijnaad, zodat er een deel vooraan zit en een deel op de rug. Ik ben blij met die keuze: volledig op het voorpand werkte nogal, hoe zal ik het zeggen, verbredend.

Het geheel in elkaar krijgen vergde wat denk- en tornwerk. Maar zoals gezegd: verdiend Latijn. Enig minpunt aan de stof is dat ze vreselijk moeilijk te fotograferen valt. Resultaat: 50 tinten blauw en veel korrel op de foto's. Maar dat zal Lotte hoogstwaarschijnlijk worst wezen, en mij ook, au fond: real life counts nog altijd het meest.

Zou ik met een volgend lapje voor de dochterlijke glimlach gaan? Of nog eens mezelf trakteren? Ik zal er nog eens een zonnig dagje over denken. Geef me een cocktail en een terrasje: die koperen regen mag dan schitteren als de zuiderse zon, die benen eronder komen vooralsnog recht uit winterwonderland…

Ook geïnspireerd door al dat handgedrukt moois? De stoffen zijn te koop bij Bamiblauw en bij Lotte Martens.